Doen, durf of de waarheid. We hebben het allemaal weleens gespeeld tijdens een feestje. Maar zulke spelletjes kunnen snel uit de hand lopen. Het Smelt gaat over zo'n soort spelletje dat tijdens een broeiende zomer totaal escaleert met verschrikkelijke gevolgen.
Het Smelt, gebaseerd op het gelijknamige boek van Lize Spit, draait om Eva. Het verhaal speelt zich af in Eva's verleden, toen ze dertien jaar was, en het heden, waar Eva nu een jonge vrouw in de twintig is. In Bovenmeer, het dorpje waar ze opgroeide, organiseert Tim, een van haar jeugdvrienden, een feest. Eva besluit ernaartoe te gaan om voor eens en altijd af te rekenen met wat er fout ging tijdens die bewuste zomer.
Rosa Marchant is geweldig als de jongere Eva. Je kunt haar emoties van haar gezicht aflezen. Marchant kan alles zeggen met één blik. Ze brengt heel duidelijk de ontwikkeling van een onschuldig meisje naar een meisje dat te veel heeft gezien over. Vooral in de scènes die de thuissituatie van jonge Eva duidelijk maakt, is ze overweldigend. De eenzaamheid die ontstaat doordat niemand haar hoort of ziet brengt ze fantastisch over.
Charlotte de Bruyne als oudere Eva is ook geweldig, maar om precies de tegenovergestelde reden. Haar gezicht is als een masker voor de emoties die ze probeert tegen te houden, maar toch blijven opborrelen. Haar gezicht is altijd verstopt achter de kraag van een lange zwarte jas. Het lijkt wel van steen, maar toch weet De Bruyne duidelijk te maken hoe Eva haar jeugd nog steeds met zich meedraagt.
De film is erg claustrofobisch. Je voelt je nooit op je gemak. De film wisselt van het heden naar het verleden, van een drukkende, broeierige zomer naar een donkere en koude winter. Die wisseling tussen heden en verleden bouwt de spanning steeds verder op. Regisseur Veerle Baetens snijdt tijdens scènes net telkens keer weg als je een antwoord denkt te krijgen. Hierdoor blijf je nieuwsgierig en verslapt de spanning geen moment.
Dat komt ook andere sfeerbepalende elementen. De filmmuziek van Bjorn Eriksson is aangrijpend en verhoogt het claustrofobische gevoel. De camera blijft dichtbij Eva, vooral wanneer de film zich afspeelt in het heden. Je hoort haar ademhaling en voelt Eva's spanning in je eigen lichaam. Het Smelt laat je nooit op je gemak voelen, wat het een uitstekende thriller maakt. Er zijn geen adempauzes, omdat je tijdens de hele film het idee hebt dat er iets vreselijks gaat gebeuren.
De hele film bouwt op naar dat moment en wanneer het gebeurt is het verschrikkelijk. De film laat je niet wegkijken en dat is een heftige ervaring. De ontknoping in het heden is helaas niet zo sterk en geeft minder voldoening. Het Smelt is desalniettemin een aangrijpende en heftige thriller die je nog lang bijblijft.
Lees ook ons interview met regisseur Veerle Baetens
