Old Dads [Netflix]
Recensie

Old Dads [Netflix] (2023)

Deze komedie wil graag de middenweg tussen bot en woke bewandelen, maar geeft uiteindelijk toch eenzijdig de schuld aan woke.

in Recensies
Leestijd: 3 min 51 sec
Regie: Bill Burr | Scenario: Ben Tishler, Bill Burr | Cast: Bill Burr (Jack), Bobby Cannavale (Connor), Bokeem Woodbine (Mike), Katie Aselton (Leah), Rachael Harris (Dr. Lois Schmieckel-Turner), e.a. | Speelduur: 104 minuten | Jaar: 2023

To Be or Not to Be is een meesterlijke komedie uit 1942 die humor stopt in Jodenvervolging. Een gewaagd onderwerp en een groot risico, maar hij is zo goed geschreven en geregisseerd dat het slaagt. Nu hoeft elke komedie helemaal niet van dat niveau te zijn, maar de afgelopen twintig jaar is er een vreemde nieuwe norm ontstaan: harddrugsgebruik is humor. Ondanks dat het totaal geen grap is, moet het snuiven van een lijntje kennelijk geaccepteerd worden als een grol. Old Dads is een film die zich een uur lang niet verlaagd tot zo'n lui niveau, maar daarna is de inspiratie op.

Jack werd pas op late leeftijd een vader en bevindt zich daarom tussen jongere ouders met hedendaagse omgangsnormen. Laat Jack nou heetgebakerd zijn en botsen met die volgens hem overgevoelige cultuur. Het bedrijf dat hij samen met zijn twee vrienden heeft opgericht is verkocht, maar dan onder de voorwaarde dat de drie nog wel een functie hebben. Ook hun nieuwe baas is meer woke dan Jack kan verdragen en zijn kort lontje gaat hem een hoop kosten.

Hij mag dan wel een agressieprobleem hebben, maar toch wordt de schuld daarvoor steeds bij anderen gelegd. De nieuwe baas ontslaat iedereen boven een bepaalde leeftijdsgrens. Het hoofd van de school waar Jacks zoon op zit zet hem publiekelijk voor paal. De huurauto waarin Jack en zijn vrienden een vrouwonvriendelijk privégesprek voeren wordt stiekem gefilmd door het huurbedrijf en de beelden worden gestuurd naar hun baas.

Stand-up komiek Bill Burr schreef mee aan het scenario, regisseerde de film en speelde hoofdrol Jack. Het komt er steeds op neer dat Jack wordt geplaatst in een situatie waarin weinig mensen het hoofd koel zouden kunnen houden (en soms letterlijk tegen de wet zijn), maar dat hij zich "realiseert" dat hij zich te fel en asociaal heeft gedragen en dat de fout bij hem ligt.

Old Dads wil graag aangeven dat iets soms ook té woke kan zijn maar dan het ook weer niet goed is om helemaal geen rekening te houden met andermans gevoelens. Alleen wordt dit thema uitgewerkt door alles zwaar overdreven sensitief te maken en Jack onoprecht door het stof te laten kruipen. Aan het einde komt er zelfs een moment dat laat zien dat één bepaald ding feitelijk niet aan Jack lag, ondanks dat iedereen de vinger naar hem wees.

Dit moet een komedie zijn, maar het is voornamelijk kijken naar iemand die in een frustrerende situatie belandt en zijn frustratie uit, om daar vervolgens voor te worden afgestraft. Dat wekt de lach niet bepaald op. Zonde, want Bill Burr heeft absoluut het talent om grappig te zijn (ondanks dat hij in Nederland niet erg bekend is). De aflevering van Saturday Night Live waarin hij de gastheer was scoorde prima en dat was zeker terecht. Maar in zijn eigen film speelt hij een zuurpruim en een slachtoffer.

Zijn twee vrienden worden gespeeld door Bobby Cannavale, die zich altijd helemaal geeft voor een rol en hier misschien een tikje te veel, en Bokeem Woodbine, die mogelijk de bewuste keuze heeft gemaakt om zijn personage droog en levenloos te spelen maar overkomt als iemand die dagelijks met zware jet lag op de set verscheen. De mix van deze drie mannen werkt niet, nog een punt dat de komedie in de weg zit. Ze lijken zichzelf best te vermaken, maar op het scherm is er geen chemie.

Het is vrij standaard dat in een film als deze er een dieptepunt wordt bereikt en de humor tijdelijk helemaal de deur uit gaat. Dat gebeurt in Old Dads een stuk vroeger dan het hoort. Jack is alles verloren en het personage moet het verplichte riedeltje afgaan van tot inkeer komen en het met iedereen goed maken. Omdat het al zo snel op het deprimerend punt belandt, wordt de extra tijd die over is gevuld met een pijnlijk flauw en overdreven stuk in een casino en een stripclub.

Tegen het einde valt er zowaar best iets te lachen met een kleine rol voor Bruce Dern als bejaarde taxichauffeur die zich een stuk fouter gedraagt dan Jack. Maar dat is natuurlijk niet voldoende om de film te redden. Als komedie is het totaal geen leuke film om te kijken, en het thema wordt op compleet verkeerde wijze aangepakt. Heeft Bill Burr een deal gemaakt met Adam Sandler om ervoor te zorgen dat zijn Netflixfilms in beter daglicht komen te staan?

Old Dads is te zien bij Netflix.