Regie: Alexandra Pelosi | Speelduur: 72 minuten | Jaar: 2023

Documentairemakers zijn op hun best wanneer ze zich volledig neutraal opstellen. Maar als tijdens een interview een moordenaar, die net uit de gevangenis komt, zegt het zo weer te zullen doen, dan heeft de interviewer toch zeker het recht om daar openlijk verbaasd op te reageren. Ook Alexandra Pelosi heeft dat recht om haar mening kenbaar te maken. Sommigen zouden zo haar moeder hebben vermoord op basis van wat leugens van Donald Trump. Minder gerechtvaardigd is hoe snel ze deze simplistische film heeft uitgegeven.

Documentaire regisseur Alexandra Pelosi - dochter van Nancy Pelosi - interviewt enkele mensen die zijn veroordeeld voor hun deelname aan de bestorming van het Capitool in Washington op 6 januari 2021. Ze spreekt ze voordat het vonnis is uitgesproken, erna en in sommige gevallen nadat ze hun gevangenisstraf er op hebben zitten. Sommige geïnterviewden delen het een en ander uit hun persoonlijk leven.

Op sociale media deelde een vrouw een screenshot van een kort gesprek tussen haar en een willekeurige man. Hij zei dat mensen van gedachten zullen veranderen als ze gepresenteerd worden met feiten. Zij reageerde daar op met dat daar toevallig onderzoek naar was gedaan en het resultaat was dat de meeste mensen bij hun standpunt blijven zelfs nadat ze werden gewezen op de waarheid. De man antwoordde daarop met dat hij toch achter zijn eigen mening bleef staan. Ook de ironie hiervan kwam niet bij hem aan. Dit is hoe trouwe Trumpaanhangers zijn.

Is dit wat Pelosi wil vertellen met haar documentaire? Of gaat het om de intelligentie van de bestormers? De geïnterviewden variëren van ronduit dom (wat ze zelf aangeven, eentje heeft daarom zelfs speciaal onderwijs gehad) tot hooguit gemiddeld intelligent. Maakte dit ze extra vatbaar voor de complottheorieën die Trump stimuleerde? Een van hen presenteert tegen het einde nota bene een complottheorie: ze waren allemaal onschuldig, Antifa zou de hele bestorming hebben georganiseerd.

Of wil Pelosi laten zien dat ook deze mensen van vlees en bloed zijn en uit huisjes met kruisjes kwamen? Dat is niet bepaald een wereldschokkend inzicht. Bovenal biedt Pelosi een verzameling portretten, die ze een voor een achter elkaar presenteert. De enige uitzondering is Ronnie die driemaal belt vanuit de gevangenis, zijn gesprekken zitten aan het begin, midden en einde. Ronnie is de enige die wakker geschud lijkt te zijn en van gedachte is veranderd.

Pelosi's houding tegenover haar onderwerpen is dan weer wel grootmoedig. Ze is eerlijk, niet gemeen en staat open voor een dialoog. De veroordeelde dames en heren weten ook wie ze is, en ondanks dat ze niet van algemeen standpunt zijn veranderd, slaan ze wat Nancy Pelosi betreft ineens een andere toon aan nu ze oog in oog staan met diens dochter. De man met zijn complottheorie wordt er door haar eerlijk op gewezen dat ze dat sprookje niet wil aanhoren, maar dat ze met hem persoonlijk wil spreken.

De redenaties van de meeste geïnterviewden variëren van maf tot mild geschift. Er is een man die meedeed aan de bestorming omdat zijn vriendin hem gedumpt had en hij vond dat dit de schuld was van de Democraten. Die jongeman die aangeeft speciaal onderwijs te hebben gehad was in het Capitool omdat zijn zus hem er "toevallig" naartoe had genomen. Er is een rapper wiens liedjes de meest haatdragende teksten bevatten, maar volgens hem is dat allemaal niet letterlijk bedoeld.

Het is onduidelijk voor wie deze film is bedoeld. Trumpaanhangers, of zelfs Republikeinen in het algemeen, hoeven zeker niet bekeerd te worden maar ze krijgen hier niks voorgeschoteld dat ze van mening doet veranderen over dit onderwerp. De rest zal hier niet naar kijken en aangeven dat ze iets geleerd hebben dat nog niet al bekend was over deze gehersenspoelde mensen.

Tel daar nog de wiebelende beelden bij op die sommige kijkers zeeziek kunnen maken, en de uitkomst is een oninteressante documentaire die te gehaast uitgebracht lijkt te zijn. Het ideaal om een gesprek te kunnen voeren dat kan leiden tot een inkeer is mooi, maar lijkt nergens toe te leiden. 'Je kan zeggen wat je wil, maar het zal voor mij niets veranderen,' krijgt Pelosi te horen. Een camera richten op deze mensen levert geen ander resultaat op.

The Insurrectionist Next Door is te zien bij HBO Max.