Hoe kom je erbij om een Sinterklaasfilm te draaien op Curaçao, waar al sinds 2020 geen officieel Sinterklaasfeest meer wordt gevierd? Sint Ahoy! is de 'derde' Sinterklaasfilm' naast de gevestigde Club van Sinterklaas- en De Grote Sinterklaasfilm-reeksen. Hier is duidelijk geld te verdienen. En dat is niet erg, 5 december is al heel lang een vooral commerciële aangelegenheid. Maar dan hoef je van je kinderfilm nog geen reclamefolder te maken.
Als de Sint en zijn stoombootbemanning een aanvaring krijgen met piraten, en ook nog eens het roer stukgaat op de meest knullige manier denkbaar, moeten ze ergens kunnen uitwijken voor hulp. Maar als die plek Curaçao blijkt te zijn, bevinden Sint en zijn hulpjes zich per abuis achtduizend kilometer uit de richting van waar ze moeten zijn. Er is een race tegen de klok, om op tijd voor de intocht in Nederland - "En België!", voegt de film nog toe - te komen, en alles lijkt tegen te zitten! Wat doe je dan?
Nou, deze Sinterklaas gaat lekker met zijn voltallige bemanning uit het niets vakantie vieren in een all-inresort van Corendon. Op een derde van de film trapt het verhaal van Sint Ahoy! keihard op de rem, om niets meer dan een brochure te worden. Zelfs de typetjes Cor & Don uit de reclames komen opdraven. Verschillende hulpjes van de Sint geven demonstraties van de grote glijbanen in het waterpark. En als een vrouwelijke piet een dame in een badpak een complimentje geeft, krijgt ze terug: "Het heet Huntu the Label, en ik ontwerp het zelf!"
Met het woord Sint in de titel worden kinderen dus aangewakkerd om hun ouders de bioscoopzaal in te zeuren, zodat zij daar bijna een half uur aan reclameboodschappen voorgeschoteld kunnen krijgen. En daarna lijkt het besef in te dalen: o ja, dit is een film. Waar is het verhaal? Aangezien er piraten in Sint Ahoy! zitten, komt er wat plot met een schatkaart, een zeemeermin en een Curaçaose villa die toevallig ook een vakantieresort is. Maar eigenlijk is het allemaal te chaotisch om écht te volgen. Want ach ja, kinderen merken dat toch niet.
Om het nog erger te maken, hangt de boel aan elkaar van goedkope computereffecten. Er is geen echt piratenschip voorhanden, dus zien we af en toe wat computeranimaties van zo'n schuit die nog onder de maat zijn voor een videoclip van de Vengaboys uit de jaren negentig. In andere beelden zijn wolkjes stoom en toversprankeltjes toegevoegd die je oma op een Commodore 64 had kunnen maken. Het ergste is nog wel hoe belabberd het camerawerk soms is. Ernstig overbelichte beelden hebben gewoon de eindmontage gehaald.
"Je wordt bedankt, Stinkterkaas!", roept een piratenkapitein die eruitziet als Donny Ronny, de rebranding van Stefano Keizers. Hij en collega-cabaretier Steven Brunswijk lijken nog lol te hebben in hun acteerwerk, en hadden met een goede acteursregie nog wat leuks kunnen neerzetten. Horace Cohen heeft daarentegen geen zak te doen, en fronst zich verveeld door zijn scènes heen.
Als je de makers nog enig krediet wil geven, lijkt het erop dat ze snel hebben moeten schakelen. Dat ze een verhaal op Curaçao hebben geschreven, om er ter plekke pas achter te komen dat daar geen groots gevierd Sinterklaasfeest meer is. Maar dit prutswerkje voelt veel cynischer dan dat. Het enige wat uit de verf komt, is de promotie voor de sponsors. En zelfs daar wordt te weinig mee gedaan.
Als Cor & Don op het einde de Sint een vlucht naar Nederland hadden aangeboden om op tijd te komen, had hun cameo nog enig nut voor het verhaal gehad. Corendon heeft zelfs eigen vliegtuigen! Maar zelfs dat is te veel gevraagd van Sint Ahoy! De rest heeft nog niet eens genoeg entertainmentwaarde om uit plezierhaat te kijken. Ouders worden anderhalf uur gemarteld, en als kind mag je hierdoor op zijn minst diep beledigd zijn. Niets moet natuurlijk, maar voel je vooral vrij.
