Regie: John Carney | Scenario: John Carney | Cast: Eve Hewson (Flora), Joseph Gordon-Levitt (Jeff), Orén Kinlan (Max), e.a. | Speelduur: 97 minuten | Jaar: 2023

De Ierse regisseur John Carney volgt sinds zijn doorbraakfilm Once een beproefde formule: zijn personages grijpen de opwekkende kracht van muziek aan om het leven volop de kans te geven. In Flora and Son smeden een tobbende moeder en haar rebelse puberzoon een band die vóór de verkenning van hun muzikale talenten ondenkbaar was.

'Dit is niet mijn verhaal', beklaagt de extraverte Flora zich tijdens een parkwandeling met haar beste vriendin. De uitgaansnacht die de film eerder begon, eindigde in een sof: toen haar bedpartner hoorde dat er ook een zoon in het spel is, nam hij snel de benen. Dan is er ook nog haar ex (en de vader van die bewuste zoon), voor wiens huidige partner Flora duidelijk haar neus ophaalt, en een bladzijde vol onvervulde dromen.

De introductie van zoon Max liegt er niet om, want er zit direct een wijkagent in de woonkamer; als Flora even later (als een soort laatste redmiddel) een gitaar uit het grofvuil vist, mompelt Max dat hij toch zeker niet 'Ed Sheeran' gaat worden. Die starre houding blijkt een geluk bij een ongeluk, want eenmaal in Flora's handen bewijst het instrument zich een wondermedicijn.

Het internet moet daarin overigens wel bemiddelen. Flora begint pas vooruitgang te boeken nadat als ze als een blok is gevallen voor haar virtuele gitaarleraar (een routineus charmante Joseph Gordon-Levitt). In het lichtvoetige vervolg flirt de film met het sprookjesachtige, maar houdt ze telkens één voet in de realiteit: in een achterbuurt van Dublin verschijnt nu dan wel een galante singer-songwriter die Flora als 'denkbeeldige vriend' gezelschap houdt, zijn woonplaats Los Angeles blijft een fantasiebestemming.

De licht ontvlambare Max staat op de drempel van een jeugdzorgtraject, en de band met zijn moeder is getekend door conflict. Pas als Flora het mixprogrammaatje op zijn computer ontdekt, vindt er een omslag plaats: in een oogwenk staat er een track op tape. Het is dan een kwestie van tijd voor de zingende moeder en de rappende zoon support krijgen van de bassende ex en de trotse gitaarleraar.

Net als in het aanstekelijke Sing Street is de muzikale inbreng in Flora and Son niet los te zien van het verhaal dat Carney wil vertellen: de nummers op de originele soundtrack, grotendeels geschreven door de regisseur zelf, geven het scenario haast nog meer richting dan de redelijk voorspelbare plotontwikkelingen. Flora and Son blijft in dat kader wel achter bij Sing Street en Carneys vroege hit Once, en doet meer denken aan Begin Again: de muziek net niet zo sterk, het scenario meer platgetreden en clichématig.

Gelukkig heeft Carney met de Ierse Hollywoodactrice Eve Hewson (Bad Sisters) de ideale hoofdrolspeelster gevonden: met haar gevatte, energieke spel neemt ze ook de jonge Orén Kinlan (Max) op sleeptouw en wordt zelfs de ietwat goedkope bijdrage van Gordon-Levitt acceptabel. Echt bijzonder is het na Once niet meer, hoe Carney's personages (en muzikanten) de kracht van muziek laten spreken, maar toch roept Flora and Son weer een oprechte glimlach op. Zelfs Flora's nukkige ex kan dan niet meer stil blijven zitten.

Flora and Son is te zien bij Apple TV+.