Reptile [Netflix]
Recensie

Reptile [Netflix] (2023)

Ondanks hun afgeworpen huid blijven de menselijke adders in deze slinkse politiethriller vanbinnen exact hetzelfde.

in Recensies
Leestijd: 2 min 47 sec
Regie: Grant Singer | Scenario: Benjamin Brewer, Grant Singer, Benicio del Toro | Cast: Benicio del Toro (Tom), Justin Timberlake (Will), Eric Bogosian (Robert), Alicia Silverstone (Judy), Domenick Lombardozzi (Wally) e.a. | Speelduur: 134 minuten | Jaar: 2023

In iedere scène van Reptile broeit een onderhuidse spanning tussen de personages, die allemaal verbonden worden door één mysterie: de vraag wie het slachtoffer Summer met drieëndertig steekwonden heeft omgebracht. De gewinterde detective Tom Nichols schippert gedurende meer dan twee uur tussen de verschillende verdachten en maakt slechts sloom voortgang, maar zodra hij zelf iets te verliezen krijgt gaat de film overstag.

De gruwelijke dood van Summer geeft Tom, uitmuntend gespeeld door Benicio Del Toro, een tweede kans om zich te bewijzen als een rechercheur. Na te zijn beschuldigd van corruptie in Philadelphia heeft hij via de connecties van zijn scherpe echtgenote een plekje gekregen in de politiegelederen van Maine, waar hij warm wordt onthaald door de lokale gemeenschap van agenten. Aan hem en zijn partner Dan Cleary nu de taak om de korte maar lastige lijst af te werken van verdachten.

Is het Will Grady, de partner in zowel het zaken- als het liefdesleven van Summer? Justin Timberlake laat in de rol nooit het achterste van zijn tong zien en weet vele geheimen van zijn makelaarsimperium verborgen te houden. De foute ex-man is natuurlijk ook van de partij, die met één oogopslag te herkennen is als iemand die ver van het goede pad is gedwaald. En het ensemble aan typische moordverdachten wordt afgemaakt met dorpsgek Eli Philips, die een bloedvete is begonnen met de Grady's nadat zijn eigen familie door hen in het ongeluk is gestort.

Met Reptile maakt regisseur Grant Singer de overstap van muziekvideo's naar speelfilms, waarbij zijn technisch vernuft qua stijl en atmosfeer duidelijk naar voren komt. Als een monotone bromtoon, die ondertussen verplicht onderdeel lijkt te zijn van de huisstijl van Netflix, blijft er altijd een dreiging op de achtergrond van de film hangen. De montage bindt alle scènes strak samen en weet in de eerste minuten de kijker goed te sturen in het wikken en wegen van de verdachten. Maar het afkijken van veel elementen uit films van David Fincher bereikt zijn limiet als het voor Singer aankomt op een kijker intrigeren met een doordacht plot.

Met te veel verhaallijnen en te weinig ontwikkelingen blijft het onderzoek kwakkelen en verschuift de film de aandacht naar andere zaken: het installeren van Toms nieuwe keuken, dansen met zijn echtgenote en ongein op de werkvloer. De weergave van vriendschappen en verdriet binnen de Amerikaanse politiemacht geeft de personages een menselijk randje dat mist in veel soortgelijke films. Maar met te veel zijpaden en te weinig ontwikkeling in het plot verliest de kenmerkende, broeierige atmosfeer van Singer al snel zijn allure.

Het is Benicio del Toro in de hoofdrol die Reptile gedurende zijn lange speelduur drijvende weet te houden. Hij speelt de rol van geharde agent subtiel met weinig blaffen en hard bijten. Wanneer tegen het einde van de film het onderzoek steeds dichter bij huis komt, heeft hij nauwelijks verbaal spel nodig om zijn innerlijke conflicten aan de kijker te tonen. Het is aan hem te danken dat Reptile meer dan een met vlagen oninteressante puzzel is om te kraken voor de kijker, maar eerder een schrijnend dilemma om te doorstaan voor een mens.

Reptile is te zien bij Netflix.