Regie: Brian Duffield | Scenario: Brian Duffield | Cast: Kaitlyn Dever (Brynn), Elizabeth Kaluev (Young Brynn), Zack Duhame (Mailman), Lauren L. Murray (Brynns moeder), Geraldine Singer (Mrs. Collins), e.a. | Speelduur: 93 minuten | Jaar: 2023

No One Will Save You wordt als spannende thriller aan de man gebracht. Hoewel dat voor de eerste helft zeker geldt, neemt het verhaal een wending die steeds verder naar achteren op de stoel doet schuiven. Vreemd, is het enige woord dat deze film goed omschrijft. Ook regisseur Brian Duffields uitspraken over de film zijn met dit woord te beschrijven, dus echt verwonderlijk is het resultaat niet.

Een intieme karakterschets was de bedoeling volgens Duffield, met daar overheen een invasie van buitenaardse wezens. Hoofdpersoon Brynn heeft echter een zeer voorspelbaar trauma te verwerken waar de film dan ook nog eens nauwelijks op ingaat. Haar dorpsgenoten lijken haar te haten en wanneer ze brieven schrijft aan ene Maude zonder deze te versturen is al snel duidelijk dat de afwezigheid van Maude geheel of gedeeltelijk door Brynn zelf komt.

Het ligt er allemaal heel dik bovenop. Door de uiteenlopende gebeurtenissen die steeds weer naar het verleden van Brynn leiden lijkt het alsof alles wat er gebeurd eigenlijk een metafoor is voor haar innerlijke strijd. Er is gelukkig geen irritant het-was-allemaal-niet-echt-einde, maar de ontknoping is zeker teleurstellend. En dat heeft te maken met de opmerkelijke ideeën van de regisseur, die op buitenaardse wezens lijkt te hopen.

Duffield gelooft namelijk dat vrijwel iedereen ergens een buitenaardse invasie verwacht, en misschien zelfs verlangt naar een intelligentere levensvorm die onze problemen voor ons komt oplossen. De wezens in de film zijn om die reden enigszins verbaasd dat Brynn hen niet met open armen ontvangt, wanneer ze midden in de nacht met geweld haar huis binnen vallen. Erg intelligent zijn ze dus niet.

Ook zijn ze niet erg origineel. Op een paar huiveringwekkende details na zijn het in eerste instantie traditionele marsmannetjes. Later veranderen ze van vorm, en lijken meer afgekeken van Stranger Things of The Exorcist. Ook de lange, priemende vingers zijn een duidelijke verwijzing naar dat ene beroemde buitenaardse wezen, hoewel het rode lampje ontbreekt.

Andere onderdelen zijn eveneens erg traditioneel: de ufo's hebben een standaard frisbeevorm om mensen met een lichtstraal op te stralen. In combinatie met de soms niet erg hoogstaande special effects geeft dit een jaren tachtig sfeertje, alsof het een film uit die tijd is. Maar of dit de bedoeling is, blijft een raadsel. Het heeft met het verhaal verder weinig te maken.

Toegegeven, het eerste deel van de film is super spannend, en met recht een thriller te noemen. Dit komt onder andere door ijzersterk acteerwerk van Kaitlyn Dever, die haar kunnen al eerder heeft bewezen in series als Unbelievable, Justified en de film Booksmart. Hoewel ze de film draagt, kan ze niet voorkomen dat de spanning gaandeweg het verhaal wegebt, en ingeruild wordt voor de slappe lach.

Wat de buitenaardse wezens willen, is onduidelijk. Net als de verschillen in uiterlijk zijn er verschillen in gedrag: dan weer zijn ze agressief, dan weer afwachtend. En dan ineens is daar de parasiet à la Invasion of the Bodysnatchers of The Faculty, en zelfs dan blijft het verhaal rommelig en clichématig, op het lachwekkende af. Het is onduidelijk of dit de bedoeling is van de makers, maar uiteindelijk doet de invasie op Brynns huis eerder denken aan Home Alone.

Op een gegeven moment zijn het geen verwijzingen of klassiekers meer, maar gewoonweg clichés. Eén van de vele vormen die de wezens aannemen is die van Brynn zelf, en dan moet ze met zichzelf vechten. Een tenenkrommend onoriginele psychologische ontwikkeling. En zo zijn er nog een paar, want Brynn doorgaat niet één, maar meerdere doorbraakpunten in haar innerlijke proces. Wel allemaal zonder werkelijke verandering.

De grote onthulling over wat er precies gebeurd is met Maude wordt na een eindeloze opbouw gewoon afgeraffeld. De film is vrijwel geheel zonder dialoog en dat is blijkbaar belangrijker dan een menselijk portret schetsen vol details die het begrijpelijker maken wat ze aangericht heeft. Naast het ontbreken van een mooie karakterontwikkeling is het einde ook niet veel soeps, hoewel de makers dit wel als heel innovatief presenteren.

De titel No One Will Save You moet wel ironisch zijn, want aan het einde van de film blijkt het tegendeel waar. De niet zo onverwachte spoiler: het was allemaal eigenlijk geweldig dat die buitenaardse wezens de boel kwamen verwoesten en parasieten door andermans strot kwamen douwen. De mensheid is gered. Want zelf kunnen we dat niet blijkbaar. Misschien is dat de treurige boodschap van deze warrige film.

No One Will Save You is te zien bij Disney+.