Regie: Joosje Duk | Scenario: Joosje Duk | Cast: Gaite Jansen (Luna), Martijn Lakemeier (Mink), Joy Delima (Eve), Sinem Kavus (Bo), Claire Bender (Tirza), Sidar Toksüz (Samir), e.a. | Speelduur: 92 minuten | Jaar: 2023

Acteurs Gaite Jansen en Martijn Lakemeier waren respectievelijk achttien en zestien toen ze voor het eerst samen acteerden in de Carry Slee-verfilming Lover of Loser. De jeugdfilm waarschuwde voor de gevaren van loverboys en had ondanks het zware duidelijk afgebakende thema een tamelijk onschuldig karakter. De paden van beide acteurs kruisten elkaar nog diverse malen. In de Netflix-productie Happy Ending zijn het inmiddels (bijna) dertigers.

In het komische drama druipt de seks ervan af en spelen Jansen en Lakemeier het stel Luna en Mink die elkaar in een strandtent ontmoeten en al snel gaan samenwonen. Ze zijn een jaar verder als ze proberen hun relatie een nieuwe impuls te geven door een derde persoon te zoeken voor een trio. Luna faket namelijk heel wat orgasmes af en geeft haar vriend het idee dat hij een ware held is in bed.

Een behoorlijk banaal gegeven, waarbij je er natuurlijk donder op kan zeggen dat het uiteindelijk zorgt voor gelazer in de relatie. Luna en Mink hebben zich omgeven met een vriendengroep waarbinnen het kennelijk volstrekt normaal is om hun seksuele escapades aan de grote klok te hangen. Niet alleen is iedereen op de hoogte van elkaars seksuele mankementen en voorkeuren, het trio is binnen de kortste bij iedereen bekend.

Dit alles heeft natuurlijk geen donder met seksuele vrijheid te maken, vooral niet als de derde persoon die het bed mag bestijgen de creatieve en krachtige Eve is. Zelfs met het gegeven van flirten binnen een relatie wordt op het dramatische vlak niets uitgehaald. Even gaat het idee nog door de hoofden van het stel dat het net zo goed een man kan zijn die zich in het menage à trois mengt, maar dat is nog een brug te ver.

Dienstdoend regisseur Joosje Duk markeert haar eerste speelfilm met snelle, onaffe scènes om maar zo snel mogelijk bij het trio te belanden, waar ze vervolgens wel uitgebreid de tijd voor neemt. Het drama dat erna volgt laat zich makkelijk voorspellen. Daarvoor zijn de personages veel te openhartig geweest. Lakemeier en Jansen hebben nog steeds een sterke gezamenlijke chemie, maar weten weinig fatsoenlijks te brouwen van het gehaaste script waar je moeilijk meer dan goedkoop effectbejag van kan maken.

Zodra er echt over dramatische zaken gepraat moet worden, klapt het stel dicht. Duk stuurt ook dan weer snel weg van de serieuze materie. De openhartige conversaties binnen de vriendengroep lijken juist weer uit te willen stralen dat openheid over taboe-onderwerpen altijd een strak plan is. Duk maakt er echter iets tenenkrommend gênants van, wat ook deels komt doordat de gesprekken worden gevoerd tijdens kinderachtige verkleedpartijtjes.

Elk stel schijnt na zeven jaar te maken te krijgen met de beruchte 'seven year itch', maar dat het bij Luna en Mink al na een jaar gebeurt, voorspelt weinig goeds. In potentie zit er best veel interessants in deze polderontboezemingen, maar Duk heeft zich kennelijk als opdracht gesteld om het allemaal niet te ingewikkeld te maken.

Happy Ending is te zien bij Netflix.