Regie: Tom Harper | Scenario: Greg Rucka, Allison Schroeder | Cast: Gal Gadot (Rachel), Jamie Dornan (Parker), Alia Bhatt (Keya), Matthias Schweighöfer (Jack of Hearts), Glenn Close (King of Diamonds), e.a. | Speelduur: 125 minuten | Jaar: 2023

Heart of Stone heeft zo'n slechterik met voorspellende gaven. Wanneer houden filmmakers nou eens op met die onzin? We houden van boze mensen zonder moreel die gewoon een doel hebben en daar voor gaan, en slechts een beetje hun best hebben gedaan om proberen te voorkomen dat de helden daar een stokje voor steken. Het hoeft niet met allemaal vergezochte gemanipuleerde onzin.

Rachel is onderdeel van een klein team, maar stiekem ook nog eens van een grotere geheime organisatie die is opgericht om de wereldwijde vrede te bewaren. Die organisatie maakt gebruik van de meest krachtige software ter wereld, dus wie deze in handen heeft is in principe de hoogste wereldleider. Iemand heeft dat ontdekt en gaat proberen die macht te stelen.

De film opent met een actiesequentie waarin een ondergedoken wapenhandelaar moet worden gevangen. Voordat Gal Gadot haar missie start zegt haar teamlid: "Rachel..... you've got this." Dat uitgekauwde cliché is een heldere indicatie dat de hogere hersenfuncties kunnen worden uitgeschakeld. Maar zelfs dan nog blijkt het na afloop niet indrukwekkend te zijn geweest.

Zelfs de titel klopt niet. Rachels achternaam is Stone en ze werkt voor 'Heart'. Dus Stone of Heart was meer accuraat geweest. Maar ja, die uitdrukking bestaat niet dus dan maar andersom. De betekenis daarvan is dat iemand kil en emotieloos is, wat absoluut niet van toepassing is op Rachel. Het ligt niet aan Gal Gadot dat dit een miskleun is. Er valt weinig te acteren, zowel het plot als de personages zijn oppervlakkig. Maar Gadot is een van de meest organische vrouwelijke actiehelden; nergens straalt ze uit dat ze een vrouw is die net zo bekwaam is voor dit vak, ze is dat gewoon.

Niet alleen het script is ongeïnspireerd, ook de fotografie en regie hebben zich comfortabel genesteld in het gemiddelde. Bij vlagen zelfs daaronder: de opening heeft enkele beelden van Gadot op de achterbank van een auto, en die zijn zo vlak als een goedkope soapserie. De muziek lijkt wel haast een collage van bestaande stukken uit actiefilms, of dat die gecomponeerd is door kunstmatige intelligentie.

Daar gaat het plot ergens een beetje over, een computerbrein dat uitkomsten kan berekenen. Het scenario zelf is geschreven door mensen, maar het voelt alsof dat ook bedacht is door wat microchips die heel veel moderne actiefilms hebben bekeken en nu zelf ook zoiets kunnen verzinnen. Een spannende start, even het hoofdpersonage laten zien in privéomstandigheden, een wending, het ware doel van de slechterik, dat doel wordt behaald en dan is het nog proberen de uiteindelijke realisatie van dat doel te voorkomen. Nul verrassingen.

Zo'n rottend kader mag best als op zijn minst de invulling enige originaliteit bevat. Maar de hele film is zo duf als die ene opmerking die er in derde minuut van de film wordt gemaakt. Heart of Stone is voor iemand die nog nooit een actiefilm heeft gezien, of echt geen enkele eisen stelt aan het genre.

De enige die er tussenuit springt is Indiase actrice Alia Bhatt (RRR, Brahmastra, Darlings). Haar personage heeft nog enige conflicten met een beetje gelaagdheid, en ze brengt het goed over. De altijd geweldige Glenn Close heeft niets anders te doen dan slecht enkele seconden haar gezicht even te laten zien, misschien omdat een van de makers heel graag met haar wilde werken of puur om een grote naam in de cast te hebben.

Het is goed mogelijk dat Netflix' eigen schuld is dat ze scenario's krijgen waar niet al te veel moeite in gestopt is, aangezien ze zich erg gierig opstellen tegenover schrijvers. Ook 's werelds grootste streamingsdienst wil voor een dubbeltje op de eerste rang zitten, en daar mogen ze zich diep voor schamen. Heart of Stone is niet bepaald een toevoeging aan het aanbod om trots op te zijn.

Heart of Stone is te zien bij Netflix.