In de VS worden militairen op handen en voeten gedragen door medeburgers. Gratis naar binnen bij pretparken en kunnen doorlopen in de rij, op straat bedankt worden, ga zo maar door. Het is een onderdeel van de Amerikaanse cultuur die hun visie past van wat vrijheid en daarvoor strijden is. De overheid lokt ze zo naar binnen, maar zodra soldaten hun plicht hebben vervuld blijkt het lastig integreren te zijn. Je vraagt je af waarom mensen zich nog inschrijven. Breaking snijdt dit onderwerp weer eens aan.
Dit is het waargebeurde verhaal van de man die zijn beloofde inkomen maar niet kreeg, en uiteindelijk besloot twee medewerkers te gijzelen bij een bank. Brian heeft gevochten in opdracht van zijn thuisland, maar eenmaal terug bevriest de overheid om onduidelijke reden zijn veteranenuitkering. In de hoop aandacht te krijgen voor zijn zaak loopt hij met een vest met explosieven naar binnen. Het blijkt te werken: de politie en de media staan al gauw voor de deur. Maar lost dat zijn probleem op?
Dankzij films als Born on the Fourth of July is al tientallen jaren bekend dat de VS respectloos omgaat met veteranen. Dus de boodschap van Breaking is weinig nieuws onder de zon, ondanks dat het echt heeft plaatsgevonden. Misschien dat de film ook wil laten zien waartoe een mens in staat is als laatste redmiddel?
Het enige wat getoond wordt, is dat van Brian verwacht wordt dat hij in een asociaal lange rij aansluit om zijn geld te krijgen. Dat ziet er nog niet uit als een definitieve afwijzing. Is de boodschap dan soms dat iemand die een gewelddadige ervaring moest doorstaan nu alleen nog maar geweld kent? Als dat het is laat de film het niet zien.
Wat overblijft is simpelweg het navertellen van een spannende gebeurtenis, waarvan het treurig is dat die ooit moest plaatsvinden. Brian wordt gespeeld door John Boyega die de meesten zullen kennen als de mannelijke hoofdrolspeler uit de meest recente Star Wars-trilogie. Men zou kunnen zeggen dat het niet erg netjes is om een Amerikaanse strijder gespeeld te laten worden door een Brit, maar hij levert prima spel.
Nicole Beharie speelt een van de vrouwen die wordt gegijzeld. Het is niet dat ze het slecht speelt, maar het lijkt er op dat ze zich op bepaalde momenten meer geeft dan nodig is, wat er voor zorgt dat het een redelijk bizarre acteerkeuze is. Het kan fantastisch werken wanneer een acteur de voor de hand liggende manier om iemand te spelen omzeilt, Cate Blanchett is daar altijd een held in, maar dit is een voorbeeld van hoe zoiets verkeerd kan uitpakken.
Een pijnlijker geval, wat betreft de acteurs, is de onderhandelaar die in contact staat met Brian, gespeeld door wijlen Michael Kenneth Williams (The Wire). Het is bekend dat de getalenteerde man overleed aan drugsgebruik, dus om hem hier weer prima werk te zien leveren herinnert er aan hoe zonde zijn dood is. Het is tragisch duidelijk waar een deel van zijn inkomen van deze film naartoe is gegaan.
Een waargebeurd verhaal navertellen, dat is wat Breaking is en blijft. Niks steekt er bovenuit, ook niet de regie of fotografie. Ook niet slecht, alles is gewoon gemiddeld. Dat maakt het geen slechte film, en ook geen bijzonder goede film. Door het maken van deze film wordt Brians verhaal alsnog verteld buiten de grenzen van de VS. Maar wat dan? Liefhebbers van waargebeurd drama zullen hier zeker van kunnen genieten, maar een andere functionaliteit dan dat heeft het niet.
Breaking is te zien bij SkyShowtime.