L'Envol opent met de grofgebouwde Raphaël, die als oorlogsveteraan in 1919 terugkeert naar zijn dorp. Thuis aangekomen ontmoet hij Adeline, een vrouw die zich al die tijd heeft ontfermd over Raphaëls dochtertje Juliette. Raphaëls vrouw Marie is tijdens zijn afwezigheid overleden. Veel tijd om te treuren is er niet, er moet geld worden verdiend. Met zijn grote en sterke handen kan Raphaël elk stuk hout omtoveren tot een prachtig kunstwerk. En dus gaat hij aan de slag als houtbewerker.
Hij is een grote vriendelijke reus die zich verder gedeisd houdt, maar toch merkt hij dat de dorpelingen hem met de nek aankijken. Het gerucht gaat dat Juliette niet zijn kindje is. Om het nog erger te maken wordt gefluisterd dat Adeline een tovenares is. Ze zou knoeien met spreuken, drankjes en kruiden. Hij trekt zich niets aan van het vage geroddel en probeert zo goed mogelijk de eindjes aan elkaar te knopen.
Op het eerste gezicht draagt de robuuste Raphaël de vertelling op zijn schouders. Pietro Marcello verschuift geleidelijk de aandacht naar Juliette, die opgroeit tot een jonge vrouw met een sterke wil. Ze componeert liedjes achter de piano, leest poëzie en helpt waar nodig Raphaël met zijn werk. Omdat Juliette de dochter is van 'tovenares' Adeline blijven de dorpelingen bij haar uit de buurt.
Marcello richt de camera ook op de veranderende wereld. In de jaren 1919 tot 1936, de tijdspanne van L'Envol, gebeurde immers genoeg op het gebied van techniek. Raphaël maakte jarenlang houten speelgoed waar hij nog wat aan kon verdienen, maar als alles tegenwoordig kan bewegen, zoals een elektrisch treintje, dan kopen kinderen echt geen suffe houten pop meer. En dan is er nog vliegenier Jean, die met zijn vliegtuig nabij het dorp neerstort. Reken maar dat Juliette die vliegende machine (en de avontuurlijke Jean) erg interessant vindt.
Deze film is bedoeld om je lekker in onder te dompelen, erin te verdwijnen, om te genieten van de details waar Marcello op inzoomt. Hij verweeft vanzelfsprekend natuur- en archiefbeelden met het drama en creëert beeldenpoëzie die het publiek meeneemt in een wereld vol fantasieën, dromen, verlangens en bittere realiteit. Raphaël Thiéry, buiten de camera's een bekend beeldend kunstenaar, is met zijn verweerde kop een genot om naar te kijken.
Het had misschien net wat dieper gekund, L'Envol is een prachtige, ontroerende film waar een meditatieve werking van uitgaan. Mooi ook hoe Marcello begint met de grote en vriendelijke Raphaël en het verhaal concludeert met Juliette. Door zijn ingehouden tempo is L'Envol zeer geschikt voor de kijker die naar wat anders snakt dan de hyperactieve blockbusters van vandaag.
