Een bejaardentehuis wordt gedwongen hun kantine te delen met een basisschoolgroep. Ondanks de hoge werkdruk en budgetbeperkingen, weet verzorger Yannick met een goed humeur en wat humor er het beste van te maken. Tot grote spijt van de gepassioneerde verzorger brengt de komst van de basisschoolleerlingen en hun juf Aude de nodige complicaties en onrust met zich mee. Toch brengt deze jeugdige aanwezigheid het hoognodige leven in de brouwerij, wat zorgt voor een warm, grappig, maar ook hartverscheurend verhaal.
Quand Tu Seras Grand weet al gauw het hart van de kijker te veroveren door de bejaarden en de kinderen hetzelfde niveau van humor mee te geven. Zo wordt in een van de eerste scènes de herrieschopper van de klas belaagd door bejaarden die broodballetjes naar hem gooien. Dit hele tafereel legt ook meteen bepaalde kanten van de hoofdpersonen bloot. Verzorger Yannick raakt al gauw geïrriteerd en juf Aude kan de humor er nog wel van inzien. Met deze geinige opening en door middel van slim camerawerk, legt de film direct uit wat hij in petto heeft.
Het verhaal is op zijn best bij de interacties tussen de kinderen en bejaarden. De manier waarop ze samen spelletjes spelen, zingen en dansen of verhalen aan elkaar vertellen is simpelweg aandoenlijk. Toch zijn de filmmakers niet bang om genadeloos gebruik te maken van deze hartverwarmende interacties. Los van de lieve en leuke boodschappen over genieten van het leven, spelen ook de moeilijkheden van het ouder worden, en vooral de dood, een grote rol. Het sterke contrast tussen drama en schattige komedie laat je achter met een brok in je keel.
Al deze lieflijke gebeurtenissen geven soms de indruk dat de film niet ergens naartoe gaat. Ontwikkelingen van belangrijke personages laten lang op zich wachten, waardoor het tempo halverwege een beetje stagneert. De humoristische scènes tussen verzorgers, bejaarden en kinderen voorkomen dat het saai wordt.
Ook de cinematografie voegt veel toe aan de kijkervaring. Zo zijn er meerdere lange shots die een goed idee geven van hoe het leven als verzorger in een bejaardentehuis er van dag tot dag uitziet. Suggestieve flashbacks geven inzage in personages die anderzijds hun zwakke kanten niet laten zien. Een van de bejaarden is een gepensioneerd stuntman. Mysterieuze flashbacks maken duidelijk hoe dit zijn leven heeft beïnvloed en welke consequenties daar vandaag de dag aan verbonden zitten.
Het verhaal heeft een duidelijke boodschap: het leven is vaak oneerlijk, maar dat betekent niet dat het niet mooi kan zijn. Quand Tu Seras Grand brengt dit over door tactvol met een heftig thema als de dood om te gaan. Kinderen en bejaarden worden niet weggezet als stereotypes, maar behandeld met dezelfde complexiteit als volwassenen. Hartverwarmende interacties tussen complexe personages zorgen ervoor dat de film elke mogelijke emotionele snaar raakt.
