De zee is fascinerend en mysterieus. Onder het oppervlak is een hele wereld die we amper kennen. Geen wonder dat talloze mythes en legendes zich in en onder de zee afspelen; Atlantis, Davy Jones, sirenes en de grootste angst van iedere bijgelovige zeeman: de Kraken. Clash of the Titans, Pirates of the Caribbean, Sea of Thieves en vele andere films en games laten de Kraken zien als een schip-verorberend monster. De nieuwe kinderfilm Ruby Gillman, Teenage Kraken laat een veel lieftalliger beeld zien van het gevreesde monster.
Meer dan genoeg kinderfilms spelen met de veranderingen die het lichaam doormaakt tijdens de puberteit. Ruby Gillman is daar geen uitzondering op. Ruby is een sympathieke protagonist; ze heeft unieke eigenschappen en is energiek op een leuke manier. Verder is ze een typische tiener; ze probeert moed op te bouwen om haar crush mee uit te vragen en wil wanhopig onafhankelijk worden van haar ouders.
Eén van haar frustraties is dat haar moeder haar verbiedt om ook maar in de buurt van het water te komen. Ruby weet het zelf niet, maar als ze in het water belandt verandert ze in een reusachtige kraken. Daar komt ze tot haar grote schrik achter nadat ze een jongen die ze leuk vindt uit het water probeert te redden. Vervolgens leert ze haar familie uit de diepste dieptes kennen, wat leidt tot grote zorgen bij haar moeder.
De onderwaterwereld is bijzonder oninteressant om naar te kijken. Zeker na de nieuwe Avatar en Black Panther: Wakanda Forever is het teleurstellend om zo'n lege en doodse oceaan te zien. Zelfs de zielloze remake van The Little Mermaid had een mooiere onderwaterwereld dan Ruby Gillman. Het is jammer om te zien dat het dorp Oceanside er heel karakteristiek uitziet, terwijl de mysterieuze wereld om te verkennen er zo saai uitziet.
In meerdere scènes lijkt de animatie bovendien niet af. De kwaliteit van de animatie verschilt per scène, en vaak als de animatie er solide uitziet, is op de achtergrond niks interessants te zien. Zeker gezien Dreamworks' goede reputatie op animatiegebied is het teleurstellend dat ze zulke matige kwaliteit leveren.
Qua verhaal is Ruby Gillman ook niet om over naar huis te schrijven. Het lijkt erg veel op Turning Red, maar dan zonder de charme. Alle personages om Ruby heen zijn weinig memorabel en er worden steeds nieuwe elementen geïntroduceerd die steeds maar afleiden van wat al is opgezet. De climax van de film is als gevolg hiervan buitengewoon onbevredigend.
Er zitten genoeg schattige momentjes in de film, zoals de familiedynamiek van de Gillmans en cruciale punten in Ruby's ontwikkeling. Maar toch schiet de film tekort door een gebrek aan focus. Alles komt gehaast over, alsof de film wanhopig van het ene naar het andere punt probeert te komen zonder echt te letten op hoe dat goed moet. Er zijn geen grote dieptepunten, maar het is helaas wel een niemendalletje.
