Wanneer Maddie Barkers auto wordt ingenomen, kan ze niet langer werken als chauffeur en dreigt ze haar huis te verliezen. Ze vindt een advertentie van twee overbezorgde ouders die vragen om een meisje dat hun ongemakkelijke negentienjarige zoon uit zijn schulp kan laten kruipen door hem te ontmaagden. In ruil voor haar verdiensten beloven ze haar een tweedehands auto waarmee ze haar schulden kan afbetalen om haar ouderlijk huis te redden.
No Hard Feelings doet zich in het begin voor als een romantische komedie, maar zuigt elk greintje humor uit het verhaal. Veel scènes zijn onnodig lang, waardoor je al gauw je interesse verliest en de geintjes over je hoofd vliegen. De grote hoeveelheid oninteressante scènes en het gebrek aan komische timing van alle personages maken er een ontzettend vermoeiende zit van.
Je verwacht dat veel van de humor ontstaat door de tegengestelde persoonlijkheden van de hoofdpersonages. Een knappe, uitgesproken en zelfverzekerde vrouw tegenover een super ongemakkelijke tiener... de geintjes zouden zo uit het script moeten rollen! Het verhaal snijdt zichzelf hard in de vingers omdat de tienerjongen helemaal niet zo ongemakkelijk is. Hij is misschien wat overdreven braaf, maar voor de rest weet hij zich hartstikke goed te redden in sociale situaties. Zo is er een scène waarin hij voor het eerst voor een publiek piano speelt. Hij lijkt in het begin wat onzeker maar begint in no time uit volle borst te zingen en heeft vervolgens een hartstikke normaal gesprek met een leeftijdsgenoot.
Ook het personage van Jennifer Lawrence gaat van hot naar her. Het voelt alsof de schrijvers niet wisten hoe ze het eendimensionale personage moesten uitbreiden en uiteindelijk maar besloten om er van alles en nog wat aan toe te voegen. Er zijn verhaallijnen over haar moeder, haar vader, haar leeftijd (en dat zijn ze nog niet eens allemaal), maar slechts een of twee zijn daadwerkelijk belangrijk voor de voortzetting van het verhaal. Maddie Barker is een zooitje van geforceerd uitgewerkte clichés.
Verrassend genoeg weet No Hard Feelings dit binnen twee uur allemaal rond te krijgen, maar dit gaat ten koste van de daadwerkelijke relatie tussen de hoofdpersonages. Die escaleert met een gigantisch hoog tempo waardoor de uiteindelijke emotionele climax totaal niet werkt. Er zijn een paar oprecht schattige scènes tussen de twee, maar dat is bij lange na niet genoeg om het grote gebrek aan humor te compenseren.
