De Roller is de Franse commissaris die een oogje in het zeil moet houden op het Frans-Polynesische Tahiti. Hij beweegt zich tussen de verschillende lagen in de samenleving en zet zijn macht in om altijd overal van op de hoogte te zijn. Hij bespeelt de verschillende groepen met gemak. Als hem ter ore komt dat de Franse regering met een onderzeeër rond het eiland vaart, moet hij erachter komen waar dit precies om gaat. Het gerucht gaat rond dat de Franse regering opnieuw kernproeven wil gaan houden en het eiland ziet als een uitermate geschikte plek.
Pacifiction is een trage, prachtige film die er net niet in slaagt de kijker mee te nemen in de constant groeiende dreiging van de bom. Vanaf shot één is duidelijk dat dit verhaal het beste in de bioscoop te ervaren is. De roze lucht van de zonsondergang spat van het scherm en een groot gedeelte van de film speelt zich af tussen dag en nacht. Het geeft de film een zowel lome als wat duistere sfeer, zeker omdat de belichting ook iets artificieels heeft. Onder het oppervlak broeit iets. De muziek van componisten Marc Verdaguer en Joe Robinson benadrukt het onheilspellende.
Toch verdwijnt dit gevoel bij vlagen. Teveel tijd verstrijkt voordat Benoît Magimels personage De Roller op een goed spoor zit, maar ook verstrikt raakt in de subtekst van de politiek. Er lijkt een soort gekte op de loer te liggen, maar pas in het laatste uur komt deze tot uiting, waardoor de opbouw wat onevenwichtig is. Dit laatste uur bevat wel enkele scènes die zo sterk zijn qua sfeer en Magimels spel, dat de film je uiteindelijk moeilijk loslaat.
De machtsspelletjes die naar voren komen in de uitgebreide dialogen zijn interessant. De constante strijd tussen de verschillende partijen - de lokale bevolking, de kerk, de politici, de rijken - is voelbaar. De Roller beweegt zich daartussen met een elegantie die ervoor zorgt dat de kijker direct begrijpt waarom hij de rol van hoge commissaris van Frankrijk vervult.
Zo neemt Pacifiction de kijker mee op een soms desoriënterende trip die een wantrouwende blik op de mensheid biedt. Het is niet de vraag of de bom valt, maar wanneer. Het is fascinerend om dat aan je te zien voorbijtrekken. Hoewel het overtuigende spektakel je met een wat onvoldaan gevoel achterlaat, blijven de verschillende lagen en mysteries die het verhaal biedt wel knagen.
