De boeken van Nicci French zijn net vakkundig gebakken pizza's. Een lekker krokante maaltijd met een goeie topping. Geen verfijnde cuisine, maar lekker genoeg om zich prettig vast te hechten aan de smaakpapillen. Een prima hongerstiller om je één of twee dagen bij te blijven. Het is precies de kijkervaring van Het Geheugenspel. Een thriller die niet geheel toevallig is gebaseerd op het gelijknamige boek van het welbekende schrijversduo.
Het is 1997 als opstandige puber Nathalie tijdens een groots feest verdwijnt. Haar beste vriendin Eva heeft de vermissing nooit goed kunnen verwerken. Zij is zo goed mogelijk doorgegaan met leven en heeft een succesvolle carrière als architecte opgebouwd. Dan, jaren later, wordt Nathalies lichaam gevonden.
Geplaagd door het trauma en terugkerende herinneringen gaat Eva in therapie bij hypnotherapeut Alex Pruijssers (een fijne rol van Maarten Heijmans). Wat is er die fatale avond in 1997 toch gebeurd? En waarom probeert Eva's kop de herinneringen aan die avond krampachtig achter slot en grendel te houden? Weet zij onbewust meer over de verdwijning?
Het Geheugenspel ontvouwt zich langzaam als een spannende en vermakelijke whodunnit die niet zou misstaan als een episode van bijvoorbeeld Midsomer Murders. Ruim honderd minuten lang kan geraden worden naar de identiteit van de dader. Het verhaal duwt het publiek een tikje opzichtig een bepaalde kant op, om dan alsnog met een redelijke plottwist te komen. Ergens hoop je dat het verhaal iets dieper ingaat op het scherpe kantje, maar hij stipt de taboesfeer net genoeg aan.
De eerste scènes roepen trouwens wel associaties op met Faitfully Yours, de tenenkrommende 'erotische thriller' de vorig jaar uitkwam. Het Geheugenspel speelt leentjebuur met de kille sfeer, platte psychologie, omineuze muziek, dialogen die pijn doen aan je oren en een semi-literair sausje dat je moet doen geloven dat het allemaal slimmer in elkaar steekt dan je denkt.
Toch heeft Het Geheugenspel met zijn bronmateriaal een groot voordeel. Nicci French weet namelijk heel goed hoe je een degelijk misdaadverhaal moet schrijven en de spanning moet vasthouden. De film is verre van perfect, maar als vakkundig gebakken pizza om de honger te stillen, is het helemaal niet zo slecht. Als je je verwachtingen dus maar bijstelt.
