De sitcom The Golden Girls bewees al dat het publiek smakelijk kan lachen om oudere vrouwen die elkaar voor slet uitmaken, dus het was geen verrassing dat de speelfilm Book Club het prima deed. De vier hoofdactrices hebben ondanks hun roem de rollen helaas niet voor het oprapen maar ze hebben zichtbaar lol aan hun samenwerking, dus dan maar een vervolg waarin ze helemaal los kunnen met de schunnige grappen over onder andere wat de reden is achter iemands knieoperatie.
Diane, Carol, Sharon en Vivian zetten hun boekbesprekingen voort tijdens de coronalockdown, maar zodra die voorbij is snakken de dames naar de buitenlucht. Carol herinnert ze aan een oude wens van de groep om naar Italië te gaan, en omdat Vivian ten huwelijk is gevraagd is het meteen ook een vrijgezellenfeest. Met z'n vieren op elkaars lip zitten zorgt er wel voor dat ze zich meer bewust worden van elkaars trekjes. Hoogste tijd om die aan te kaarten.
In het vorige deel wroette het lezen van 50 Shades of Grey heel wat los bij de vier bibliofielen. Dit leidde tot diverse gelukkige eindes. Dat is te merken in dit tweede deel waarin erg weinig conflict is; de dames hebben een goed leven. Daardoor is het merendeel van Book Club: The Next Chapter voornamelijk een gezellig avontuurtje in Toscane met veel grappen.
Heel veel grappen. Weliswaar voor de hand liggende grappen, maar van het type humor dat vrienden onder elkaar hebben - het voelt herkenbaar en er kan zeker hardop om gelachen worden. Het zijn veel inkoppertjes, zoals wanneer Carol zegt hoe graag ze vroeger snakte naar de legendarische ballen van chef Gianni. Je weet hoe de anderen daarop gaan reageren, en dat doen ze ook.
En goed ook, want het zijn vier doorgewinterde Hollywoodiconen die het met elkaar naar hun zin lijken te hebben. Misschien dat de uitvoering van Candice Bergens grappen ietwat aan de trage kant zijn door haar langzame manier van spreken, maar dat is de leeftijd. Het mag haar reboot van Murphy Brown misschien genekt hebben, maar tussen drie andere dames op leeftijd zit het hier het tempo niet in de weg.
De personages zijn wel alle vier rijk. Dat hun koffers worden gestolen is al niet een erg dramatisch probleem te noemen, maar dat ze in een handomdraai nieuwe (dure) kleding kunnen kopen maakt het gewoon gemekker over niks. Diezelfde avond nog dineren ze in een exclusief restaurant met een prachtig uitzicht en heerlijk eten. De conflicten zijn niet alleen luttel, ze zijn ook snel verholpen.
Maar dat maakt de film zeker niet saai. De overvloed aan grappen en de zonnige Italiaanse setting houden de vaart erin. Rome en Venetië zijn weliswaar niet bijzonder aandachtig in beeld gebracht, en Florence moet het zelfs doen met helikopterbeelden, maar dat is beter dan de vorige film waarin zelfs een scène op een terras nog in de studio voor een groen scherm werd gedraaid.
Eigenlijk is de laatste akte het minst interessant. Er is geen climax, maar ook minder ruimte voor noodzakelijke grappen nu het plot tot afronding moet komen. In een handboek over scenario schrijven staat dat niet al te opzichtige voorspelbaarheid best is toegestaan, omdat het de kijker het gevoel geeft slim te zijn. Het lijkt erop dat de schrijvers van Book Club: The Next Chapter deze regel hebben gehanteerd, want het einde is van mijlenver aan te zien komen.
Het is gewoon een leuke reünie tussen vier actrices die al lang meegaan en erin geslaagd zijn om hun carrière in leven te houden. Wie blijft zitten voor de aftiteling wordt halverwege ook nog eens getrakteerd op een vrolijk country-popliedje gezongen door het groepje (waar vooralsnog geen clipje van te vinden is). Een passende kers op vier lekker grofgebekte ouwe taarten.
