Dit verhaal loopt niet goed af. Normaal zou je als recensent verketterd worden - en terecht - omdat het een doodszonde is de afloop te verklappen. Bij de verfilming van het veertien jaar durende liefdesverhaal van Michael Ausiello en Kit Cowan ligt het anders. Ausiello's boek heeft de titel Spoiler Alert: The Hero Dies, dus ook hij verklapt al dat er geen happy end in het verschiet ligt. Verfilmer Michael Showalter sluit hierop aan door te beginnen met het moment dat de terminaal zieke Kit bijna het leven laat.
De homoseksuele relatie krijgt in filmdrama's een steeds realistischer toon en het ultieme streven is dat het niet meer uitmaakt wat het geslacht of gender van de geliefdes is. Liefde is universeel, zo luidt de het afgezaagde cliché, maar in elk cliché schuilt een kern van waarheid. Spoiler Alert zit zo vol herkenbare taferelen, dat veel koppels er zich in zullen herkennen.
Michael en Kit zijn zulke tegenpolen dat ook hier weer het cliché wordt ingevuld wordt dat ze elkaar daarom aantrekken. De gelijkenis van hun namen met die serie met David Hasselhoff werkt al gelijk als ijsbreker. Michael is een journalist voor het gerenommeerde Amerikaanse blad TV Guide die het liefst vroeg naar bed gaat, maar door een collega naar een fetisjfeestje wordt gesleept. Daar ontmoet hij de knappe fotograaf Kit, die onverwacht als een blok voor Michael valt. Er wordt voorzichtig gedatet, maar ook vele angsten uitgesproken.
Michael is bang dat zijn hart gebroken wordt, terwijl Kit - die voor zijn ouders nog niet uit de kast is - vreest voor het aangaan van een langdurige verbintenis. De eerste seks is, zoals de realiteit betaamt, klungelig en ongelijkwaardig. Michael houdt als voormalig dik kind het liefst zijn shirt aan en verbaast zich over de zelfverzekerdheid waarmee Kit zijn kleren uitdoet. Daarop volgt het moment waarop je voor de draad moet komen met je eigenaardigheden, zoals een uit de hand gelopen Smurfenverzameling. En dan slaat het noodlot toe...
Er is een boel af te dingen op der verfilming van Ausiello's boek. Bijvoorbeeld het onevenwichtige tempo, waarmee Showalter de ijkpunten van een relatie afloopt, compleet met de eerste ergernissen en het teruglopende seksleven van partners. Of de eendimensionale bijfiguren, waarbij Kits aan huis gekluisterde huisgenoot - die enkel met eenlettergrepige woorden spreekt - de kroon spant. Jim Parsons en Ben Alridgde spelen hun hoofdrollen echter zo fijnzinnig, dat de scepsis en kritische blik gemakkelijk plaatsmaken voor oprechte ontroering.
Michael speelt voortdurend met de vraag hoe zijn leven had moeten lopen. Zijn kindertijd, waarin hij al op jonge leeftijd beide ouders verliest, beleeft hij alsof hij in een typisch Amerikaanse komedieserie acteert. Het zorgt ervoor de emoties elkaar in hoog tempo afwisselen. Het is een broodnodig magisch-realistisch element, omdat de bikkelharde ernst van het leven steeds harder op de deur van het stel bonkt.
Omdat de relatie tussen de twee mannen zo herkenbaar is, wordt het een onmogelijke opgave om het droog te houden. Spoiler Alert is uit het leven gegrepen, en geeft een behoorlijk realistische kijk op een intense relatie die een goede afloop verdient. Maar zelfs als alles hopeloos verloren is, kan Showalter het niet laten om een vervreemdend element in te voegen en zo even de druk van de ketel te halen. Net zoals het leven met zijn ups en downs.
