Regie: Dexter Fletcher | Scenario: Chris McKenna, Rhett Reese, Erik Sommers en Paul Wernick| Cast: Chris Evans (Cole Turner), Ana de Armas (Sadie Rhodes), Adrien Brody (Leveque), e.a. | Speelduur: 116 minuten | Jaar: 2023

Een nietsvermoedende plantenkweker valt als een blok voor een spionne in burgerkleding. Ghosted verwijst naar het ondankbare lot van de verliefde Cole na de eerste date, want wereldwijde missies en een prijs op je hoofd kunnen natuurlijk niet samengaan met een duurzame relatie. Of toch wel? De inspiratie was waarschijnlijk op voor de makers van deze romantische spionagekomedie, die te gemakzuchtig leunen op de sterrenstatus en charmes van Chris Evans en Ana de Armas.

De eerste ontmoeting met de ware is voor Cole te mooi om waar te zijn: een oogverblindende, zelfverzekerde vrouw wil na een eerste koffiedate ook nog mee naar het museum, zingt de sterren van de hemel in een karaokecafé en opent na een kleine aarzeling zelfs de voordeur. Was hij maar wat argwanender geweest toen Sadie hem er met speels gemak uit bleek te sprinten tijdens een wedstrijdje traplopen. Niet dat ze het anders nooit had kunnen winnen, maar in dit geval moet de scène een hint voorstellen. Ana de Armas speelde niet voor niets al in een Bondfilm.

Als Sadies stilzwijgen Cole na zijn droomdate tot wanhopige appberichtjes drijft, moeten de scenaristen van Ghosted zich in een gekke bocht wringen om hem weer op het juiste spoor te krijgen. In de schaduw van de Londense Tower Bridge maakt Cole, de onschuld zelve, tegen wil en dank kennis met het spionnenbestaan. Door een stom toeval is de plantenkweker nu een doelwit, en oneliners als "je hebt de verkeerde te pakken" zullen niet meer zoveel uithalen.

Je zou denken dat de film qua toon nogal kantelt als de romantische eerste ontmoeting uitmondt in een internationaal spionagecomplot. Niets blijkt minder waar, want ook tijdens het schieten en schermen hebben Cole en Sadie nog genoeg tijd om hun relatiegeschillen uit te vechten. De intrige over de dreigende verkoop van een biochemisch wapen komt mede door de cartooneske slechterik (Adrien Brody met halfbakken Frans accent) nauwelijks van de grond, maar regisseur Dexter Fletcher (Rocketman) lijkt ook geen moeite te doen: in Ghosted draait alles om het speelse samenspel van Evans en de Armas.

Evans heeft al meermaals bewezen dat hij drama en romantiek even makkelijk omarmt als het spierballenwerk, en de overgang van het burgerbestaan naar bombastisch actiegeweld gaat hem dan ook natuurlijk af. De Armas is beter in het vervolg van de film, als ze een versie van de vrouwelijke 007 kan spelen en niet alléén de wat ondankbare 'love interest' hoeft uit te hangen. Het is daarbij een prestatie op zichzelf dat ze schijnbaar moeiteloos kan wisselen tussen een misselijkmakende cocktail van trauma en controverse als Blonde en dit soort luchtig vermaak.

Aan de hoofdrolspelers ligt het dus niet per se, eerder aan het schrijfwerk en de stilering: teksten als "ik ben maar een boer, geen superspion" worden aangevuld met op maat gesneden popliedjes (Love Is Everywhere, Thinkin' About Last Night). De met actie volgepakte finale, die is opgenomen op de enige (oprecht) opzienbarende filmlocatie, spant wat dat betreft de kroon. Uit het niets voegt de actiechoreografie zich naar de klanken van Bruno Mars' Uptown Funk, die ook weer even lomp en vluchtig worden ingewisseld voor de pompeuze, generieke actiemuziek van componist Lorne Balfe.

Toegegeven, met bijgestelde verwachtingen en een extra korrel zout kijkt het kolderieke liefdesavontuur van Cole en Sadie makkelijk weg, maar ook dan is het scenario oppervlakkiger dan je Evans en de Armas kunt aandoen. Als de regie dan ook nog eens uitblinkt in gemakzucht, heb je voor een kwalitatief affiche niet genoeg aan een flink budget en twee sterren.

Ghosted is te zien bij Apple TV+.