Een meisje dat voortdurend onder hoogspanning staat, een magnetische clown van kleine proportie, een Chewbacca-lookalike met superkracht en een albino die met insecten kan praten. Deze vier Italiaanse circusklanten gaan het opnemen tegen de nazi's in het nieuwe Italiaanse avonturenspektakel Freaks Out. Met de publieksprijs van het Internationaal Filmfestival Rotterdam op zak bestormt deze film nu de Nederlandse filmtheaters en springt op acrobatische wijze van toon heen en weer.
De film opent met een circusvoorstelling, waarin onze vier hoofdpersonen hun krachten laten zien, die al heel snel wordt verstoord door de openingsscène van Saving Private Ryan. Al snel nadat hoofdpersoon Matilde een gloeilamp laat branden door hem simpelweg op te pakken, loopt iemand door een oorlogsgebied te zeulen met zijn eraf geblazen arm. En dat is nog maar het begin van deze balanceeract tussen vermakelijk spektakel en de ernst van oorlog, die Freaks Out op je afvuurt.
Nadat hun spreekstalmeester genaamd Israel door de nazi's wordt opgepakt, moet het viertal Rome in om hem op te sporen. Maar o wee, als er niet een kwaadaardige Duitse circusfiguur is, die hun plannen wil dwarsbomen. Deze Franz ziet in onze helden Matilde, Fulvio, Cencio en Mario de laatste hoop voor het Derde Rijk. Hij heeft het einde van de Führer namelijk al in visioen tijdens een drugsroes gezien, en denkt dat dit viertal met superkrachten de boel nog kan redden.
De film is zich uitgebreid bewust van de vergelijking die je kunt maken tussen circusmensen en superhelden. Franz noemt de vier hoofdpersonen zelfs letterlijk een "fantastische vier". De finale die zich kan meten met de CGI-lelijkheid van een Zack Snyder-project, benadrukt dat nog eens extra. Maar vooral storend is dat deze film zo'n interessant gegeven niet helemaal boeiend weet te houden gedurende een lange speellengte. Op een gegeven moment snap je het wel.
Het is nog wel een interessante gedachte dat de mensen met superkrachten ze vooral inzetten om goedkope circustrucjes uit te voeren, terwijl mensen in de echte wereld trucjes uitvoeren om je te doen geloven dat ze bovennatuurlijke krachten hebben. Mario plakt lepels tegen zijn voorhoofd, Fulvia buigt geweren om, de twaalfvingerige Franz speelt op zijn vleugel de grootste hits van Radiohead en Led Zeppelin in bombastische klassieke stijl. Maar voor zover je diepgang kunt vinden in Freaks Out is het daarmee wel gezegd.
Maar vooral vervelend zijn onnodige momenten, die erin zijn gewurmd voor leuke visuals, maar niet meer dan dat. Zoals het kijkje in een van de visioenen van Franz. Hij krijgt dingen te zien, waarvan we weten dat hij die allang kent. Maar hij reageert alsof het de eerste keer is dat hij ze ziet. Met een beetje meer aandacht voor hoe je het brengt, had dit een lekkere scène kunnen zijn, maar nu krijg je het idee dat de filmmaker je probeert te paaien en je tegelijkertijd voor idioot uitmaakt.
Toch is Freaks Out echt geen slechte film. De personages steken lekker tegen elkaar af, er wordt met plezier geacteerd en de film laat een ambitie zien die zeldzaam is voor Europese cinema. Het zijn vooral de kleinigheden die vervelend afsteken tegen een prima vermakelijk avontuur en de boodschap om te omarmen wie je bent. Je moet vooral je hoofd even uitschakelen, en aan boord stappen van dit fijne filmische kermisritje.
