Regie: Alexandra Pelosi | Cast: Nancy Pelosi, Barack Obama, Paul Pelosi, e.a. | Speelduur: 105 minuten | Jaar: 2022

Het lijkt haast alsof de tegenstander van Donald Trump tijdens de Amerikaanse verkiezingen van 2020 niet Joe Biden was, maar Nancy Pelosi. Althans, wanneer je afgaat op de documentaire Pelosi in the House. Voor filmmaakster Alexandra Pelosi kent de lof voor haar moeder geen grenzen. Met deze documentaire schiet ze een geïdealiseerd portret van de vrouw die haar moeder is én de voorzitter van het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden tijdens de turbulente tijd van de Capitoolbestorming.

In augustus 2022 maakte Nancy Pelosi nog wereldwijde furore door haar bezoek aan Taiwan met voldoende militaire spanningen tussen het Westen en China als gevolg. Maar de nationale politiek heeft ze al voor langere tijd op zijn grondvesten doen schudden. Geboren als de dochter van de burgemeester van Baltimore kwam Nancy Pelosi ter wereld in een politieke omgeving. Na het grootbrengen van haar kinderen begon ze aan haar nieuwe carrière als politica bij de Democraten en rees razendsnel naar de top: in 2007 werd ze verkozen tot de eerste vrouwelijke voorzitter van het Huis van Afgevaardigden.

Normaal kent de doorsnee televisiekijker Nancy Pelosi enkel van haar daverende speeches en strenge bewind, maar daar brengt haar dochter Alexandra verandering in. Met voorheen niet vertoonde beelden werpt ze een nieuw licht op haar moeder, wier hele leven een politieke campagne lijkt te zijn. Samen reizen ze langs de verschillende mijlpalen van haar politieke carrière, van de Irakoorlog tot Obamacare. De documentaire biedt een interessant kijkje achter de schermen, maar blinkt voornamelijk uit gedurende de kleine momenten dat bij meerdere Democratische bewindsvoerders het masker heel kort afglijdt.

Alexandra Pelosi lijkt als filmmaker helaas het meest op een amateur met een VIP-kaart. Haar filmstijl is slordig, maar gelukkig is ze goed geboren in de Pelosi-familie. Daardoor kan ze rekenen op exclusieve momenten met de wereldelite en haar moeder op uitmuntend promotiemateriaal. In de ogen van haar dochter kan de voorzitter niet stuk, wat een documentaire oplevert die allesbehalve objectief te noemen is. De vraag blijft altijd hangen voor de kijker wanneer Nancy Pelosi danst met haar kleinkinderen of de hand van de paus schudt: is dit echt de vrouw achter de functie of slechts een zoveelste mediaoptreden?

Er is weinig verhaalstructuur te vinden in de documentaire totdat Trump wordt geïntroduceerd als een duidelijke antagonist. Zijn hele regeringsperiode wordt afgebeeld als een debacle met een spectaculair einde gedurende de bestorming van het Capitool. Plots komt de filmstijl van Alexandra Pelosi grotendeels overeen met de bekende smartphonebeelden die de hele wereld over gingen. Terwijl gewelddadige demonstranten "Fuck CNN" schreeuwen en "Murder the media" op deuren kalken, filmt Alexandra haar moeder die in actie komt om de Amerikaanse democratie te redden.

Het persoonlijke en het politieke zijn een gevaarlijke combinatie in Pelosi in the House. De vanzelfsprekende linkse inslag, die Nancy Pelosi uitdraagt in professionele en familiare sferen, wordt terloops genormaliseerd. Op een onwennige manier wordt de documentaire zo onderdeel van de mediaoorlog waar de bestorming van het Capitool deels uit voortkwam. Het maakt de amateuristische documentaire lichtelijk hypocriet en tevens een makkelijk excuus voor rechtse kijkers om de Amerikaanse media, wederom, links gekleurd te kunnen noemen.

Pelosi in the House is te zien bij HBO Max.