Piece of My Heart
Recensie

Piece of My Heart (2022)

Nieuwkomers schitteren in matige dansfilm.

in Recensies
Leestijd: 2 min 15 sec
Regie: Dana Nechushtan | Scenario: Roos Ouwehand |Cast: Elaine Meijerink (Irma), Roos Englebert (Olga), Jan Kooijman (Toby), Gijs Scholten van Aschat (Walter), Daniël Boissevain (Kees), e.a. | Speelduur: 114 minuten | Jaar: 2022

Olga de Haas was een echte ster in de balletwereld. De balletdanseres uit de jaren zestig en zeventig wordt gezien als één van de beste danseressen in de Nederlandse dansgeschiedenis, zo niet dé beste. Ze was een ware sensatie en kreeg veel publiciteit. Haar privéleven was echter een chaos, en op vierendertigjarige leeftijd overleed ze als gevolg van anorexia en alcoholvergiftiging. Het veelbewogen leven van Olga de Haas is de blauwdruk voor Piece of My Heart, een tragische hommage aan Olga.

Volgens regisseuse Dana Nechushtan is Piece of My Heart een losse interpretatie van het leven van Olga de Haas. Het enige dat Olga in de film gemeen heeft met de echte De Haas is hun talent voor ballet en de naam. Verder lijkt de film meer op Darren Aronofsky's Black Swan maar dan zonder de horror-elementen. In plaats van mentale problemen staat de zusterlijke band tussen Irma en Olga centraal, die door de grote rivaliteit binnen de balletwereld regelmatig gespannen is.

De twee jonge actrices die Irma en Olga spelen hebben nog geen acteerervaring; zowel Elaine als Roos studeert zelfs nog. Dat gaat niet ten koste van de kwaliteit: het acteerwerk is ijzersterk. Sterker nog, de overdreven kinderachtige dialogen in sommige scènes beperken juist de potentie van hun acteertalenten. Het verschil in de uitstraling van de actrices zorgt voor een plezierige en boeiende dynamiek die elke botsing én verzoening tussen de twee natuurlijk doet aanvoelen. Het contrast tussen de strikte en conservatieve danswereld en het progressieve en losbandige karakter van Olga komt helemaal sterk naar voren.

Zonder deze twee indrukwekkende debutanten zou er geen film zijn, zo simpel is het. Maar dat betekent niet dat er verder niets te waarderen valt. Zo is zichtbaar veel aandacht besteed aan het recreëren van de jaren zeventig. De film is in hedendaags Amsterdam opgenomen, maar de sets, props en kostuums zorgen ervoor dat het lijkt alsof we weer terug zijn in de seventies. Het prachtig geelbruine kleurenpalet van de film wekt daarbij een nostalgisch gevoel op.

Waar Piece of My Heart tekortschiet is de structuur van het verhaal. Het tijdsverloop van het verhaal is onregelmatig en soms ronduit verwarrend. Van het ene op het andere moment gaan Olga en Irma van hun middelbare school naar hun eerste optreden bij het Nationale Ballet, zonder dat duidelijk is hoe veel tijd daartussen zit. Het tempo en script zijn verre van slecht, maar het had wat finetuning kunnen gebruiken. Het reduceert een goed gemaakte film tot een weinig memorabel drama, waarin de hoofdrolspeelsters stralen.