![Elesin Oba: The King's Horseman [Netflix]](https://cdn.filmtotaal.nl/images/original/4ybc5pw4ji15_hero.jpg)
Elesin Oba: The King's Horseman is de verfilming van een toneelstuk dat gebaseerd is op een waargebeurd verhaal uit de periode dat Engeland als koloniale bezetter Nigeria regeerde. Elesin Oba is de hoofdruiter van de koning, die een maand later na diens dood in zijn voetsporen moet treden om hem te begeleiden naar het hiernamaals. Deze rituele zelfmoord wordt echter voorkomen door de gouverneur van de provincie, uit onbegrip voor de voor hem barbaarse cultuur.
De eerste helft van de film is gewijd aan voorbereidingen van wat er komen gaat. In het Nigeriaanse dorp gaat het om de voorbereidingen op de rituele zelfmoord en in het landhuis van de gouverneur zijn de gouverneur en zijn vrouw zich aan het omkleden voor het bal dat later op de avond zal plaatsvinden.
Doordat deze eerste helft draait om de voorbereidingen van wat we later gaan zien, is het lastig dit deel van de film te duiden. We weten dat er een ritueel en een bal aankomt, maar wat nou eigenlijk het verhaal is wordt pas na ruim een halfuur een beetje duidelijk. Dan krijgt de gouverneur namelijk te horen dat er iemand in het dorp gedood zal worden en draagt hij op het ritueel te onderbreken. Vanaf dat moment volgen de scènes elkaar logisch op, terwijl ze voorheen eerder willekeurig achter elkaar waren geplaatst.
Er mag in de eerste paar scènes dan misschien nog geen duidelijk verhaal zijn, maar ze bieden wel een prachtige verzameling beelden van de Nigeriaanse cultuur. We zien hoe de vrouwen op de markt stof kleuren en manden vlechten terwijl Elesin van de laatste dag van zijn leven geniet. Hij wordt vergezeld door een groep volgelingen die door middel van zang aankondigen wat er komen gaat.
Door het vele gebruik van muziek als informatieverstrekker kan je de film als een musical beschouwen. De muziek is echter op zo'n manier vervlochten met de scène dat dit natuurlijk aanvoelt, in plaats van dat er à la Grease in een soort waanvoorstelling over een auto wordt gedanst. De liederen zijn allemaal in het Yoruba, de taal die in Nigeria gesproken wordt, en bovendien geschreven als gedichten, waardoor de Nederlandse vertaling soms zelfs Shakespeareaans aanvoelt.
De film lijkt in eerste instantie te gaan over een cultuurbotsing die onvermijdbaar is omdat Afrikaanse en Westerse culturen simpelweg zo verschillend zijn. Dit wordt duidelijk weergegeven in hoe visueel tegenovergesteld het dorp en de landhuizen zijn. Het dorp is verlicht door vuren, zeer kleurrijk en aards, waartegen de bijna steriel witte landhuizen met hun felle verlichting stevig contrasteren.
Dit is echter niet wat de schrijver van het originele toneelstuk voor ogen had. Hij vertelde in het voorwoord van het stuk dat het hem meer ging om de noodzaak van communicatie tussen beide culturen dan het feit dat ze anders zijn. Deze interpretatie van het toneelstuk is wat de dialogen en acties in Elesin Oba: The King's Horseman duidelijk maken. Ongeveer alles wat de witte mensen zeggen en doen over de Nigeriaanse bevolking is een gevolg van onwetendheid.
Alles wat misgaat had zelfs voorkomen kunnen worden als de gouverneur onderzoek had gedaan naar de Nigerianen. Hij verbiedt en voorkomt de rituele zelfmoord omdat hij niet weet hoe belangrijk het ritueel is voor Nigerianen. Volgens hen blijft de koning namelijk ronddwalen en ongeluk brengen als hij niet door zijn hoofdruiter begeleid wordt naar het hiernamaals. Het voorkomen van de zelfmoord is dus desastreus voor de Nigerianen, maar dat weet de gouverneur niet.
Het thema van communicatie komt ook naar voren in de beste scènes van de film. Daarin gaan beide culturen eindelijk met elkaar praten, wat een verademing is na een uur van vooroordelen en onbegrip. Na deze hoogtepunten valt de film weer terug in het trage tempo van ervoor, dat weliswaar interessant is, maar ook wat saai. Na de eerste scènes is de verwondering over de Nigeriaanse cultuur er namelijk wel een beetje af.
Elesin Oba: The King's Horseman is te zien bij Netflix.
