Regie: Sam Macaroni | Scenario: Van B. Nguyen | Cast: Josh Duhamel (Cain), Abbie Cornish (Anna), Nick Nolte (Ethan), Omar Chaparro (Eddie), Lou Ferrigno Jr. (Agent Jackson Jacobs), e.a. | Speelduur: 81 minuten | Jaar: 2022

We kennen actiefilms die zich voornamelijk op een enkele locatie afspelen. We kennen films die beginnen met een hoofdpersonage dat ontwaakt met geheugenverlies. Blackout combineert die twee, maar dat maakt het geen film die dubbelgoed is. En ondanks dat hij uit veel jatwerk bestaat, is het credo "beter goed gejat dan slecht bedacht" ook niet van toepassing.

Enkele flitsende beelden tonen een schietpartij en een auto-ongeluk, waarna Cain met geheugenverlies in een ziekenhuis ontwaakt. Wij weten dus al dat er iets niet helemaal in de haak is en het duurt niet lang voordat Cain dat ook doorheeft. Hij heeft een koffertje van een drugsbaron verstopt en deze wil graag weten waar. Cain heeft echter zijn eigen doel: ontsnappen uit dit ziekenhuis. Maar aangezien dat gerund wordt door het drugskartel blijkt dat vrij lastig.

Bollywoodactiefilms zijn lekker over-the-top: hysterisch camerawerk, onrealistische geluidseffecten, veel kogels en volop slow motion. Maar goed, ze duren meestal drie uur en nemen zichzelf zichtbaar niet al te serieus. En dat merk je niet slechts aan de zeer flauwe humor of de muzikale momenten. Neem alles wat eigenlijk gewoon slecht is aan zo'n film en wat overblijft is een humorloze actiefilm die zichzelf enorm serieus neemt maar verder totaal niet boeit. Blackout is die film.

Al in de eerste tellen is duidelijk dat dit een film is waarin de camera op een zo hip mogelijke wijze gebruikt gaat worden, waar de flitsende montage nog een schepje bovenop doet. Dit was twintig jaar geleden misschien eventjes interessant omdat het toen nieuw was, maar ook destijds verraadden dergelijke stilistische keuzes het amateurisme van de regisseur. Blackout geeft zichzelf daarmee direct bloot.

Het is alweer een film die zich schuldig maakt aan nul informatie over het personage of wat er speelt, waardoor je als kijker simpelweg geen reden hebt om betrokken te zijn. Het verhaal wordt niet verteld op een manier die intrigeert om meer te willen weten. Wie Cain is en wat er nou precies aan de hand is met dat koffertje wordt stukje bij beetje ingevuld middels wendingen in de vorm van gesprekken, maar tegen die tijd weet je al lang dat je naar een flutfilm kijkt.

Cain rent door een smalle ziekenhuisgang terwijl er met een mitrailleur op hem wordt geschoten, maar geen enkele kogel raakt het doelwit. Lachwekkend op een positieve manier in een Bollywoodfilm, hier op een negatieve manier. Cain belandt per toeval in een ruimte waar hij een verdacht wandje ziet, waarachter naakte dames drugs aan het verdelen zijn. In een Quentin Tarantino-film zou dat een coole onthulling zijn, hier is het gewoon knullig.

Niet dat er iets mis mee is, maar je zou niet verwachten dat het scenario voor Blackout is geschreven door een vrouw. Van een gewelddadige actiefilm met een cast die voor vijfennegentig procent bestaat uit mannen lijkt het aannemelijk dat deze door een man is geschreven, waardoor het een best charmante ontdekking is dat dit niet klopt. Er is soms terechte kritiek dat mannelijke scenaristen niet snappen hoe vrouwen spreken. Schrijfster Van B. Nguyen laat zien dat vrouwen ook niet altijd snappen hoe mannen een normaal gesprek voeren.

Je zou je kunnen afvragen welke acteurs zich in godsnaam wilden lenen voor een project met een slecht script gekoppeld aan een C-regisseur. Nou, acteurs met grote namen die al lang geen grote rollen meer krijgen aangeboden. De hoofdrol is voor Josh Duhamel, die vooral bekend werd met de Transformers-films, maar het is daarna geen bergopwaarts pad voor hem geweest. Nick Nolte was veertig jaar geleden helemaal hot, maar kan wegens drugsgebruik tegenwoordig amper nog fatsoenlijk articuleren.

De vrouwelijke ster van de film is Abbie Cornish, die best een indrukwekkend cv heeft, maar nooit een glansrol heeft mogen vertolken. Wellicht was deze film voor haar en de twee heren een kwestie van even snel verdienen, want er is zichtbaar niet veel tijd gestoken in Blackout. Hij is niet speciaal voor Netflix gemaakt; het was waarschijnlijk de enige streamingsdienst die bereid was hem te kopen. Voor de rest heeft hij uitsluitend in Koeweit en de Emiraten in de bioscoop gedraaid.

Het is anderhalf uur door een ziekenhuis rennen om lang genoeg te overleven om de volgende plottwist mee te maken. De rest van de cast is onervaren en bij vlagen tenenkrommend slecht. De wendingen blijven tot het einde komen, maar het zal je een worst wezen. Je zou haast wensen dat je zelf een black-out hebt, maar dan loop je het risico dat je deze film per ongeluk opnieuw gaat bekijken.

Blackout is te zien bij Netflix.