Regie: Anne Fletcher | Scenario: Jen D'Angelo | Cast: Bette Midler (Winifred Sanderson), Sarah Jessica Parker (Sarah Sanderson), Kathy Najimy (Mary Sanderson), Whitney Peak (Becca), Belissa Escobedo (Izzy), Lilia Buckingham (Cassie), e.a. | Speelduur: 103 minuten | Jaar: 2022

Een maand voor de Halloweengekte lanceert Disney de sequel van Hocus Pocus. Een film uit 1993 die destijds door de pers, en ook wel door het publiek, werd uitgespuwd maar met de jaren alsmaar populairder werd. Kort door de bocht maar wel treffend kan je deze film beschouwen als een kindvriendelijke versie van The Witches. Er wordt kwistig met onheilspellende toverspreuken gegooid, maar angstaanjagend wordt het nooit.

Als je de geruchten moet geloven zouden de fans van de originele Hocus Pocus het huis van de muis decennialang hebben gesmeekt om eindelijk eens met een vervolg voor de dag te komen. Disney ging op het verzoek in, maar deed niet eens de moeite om de sequel in de bioscoop uit te brengen en dropte hem gewoon zonder al te veel poeha op zijn streamingdienst. Kwestie van wat extra abonnees vergaren heet dat dan.

De regie werd toevertrouwd aan Anne Fletcher. Naast wat televisiewerk stond deze vrouw ook achter de camera voor 27 Dresses, het Sandra Bullock-vehikel The Proposal en godbetert Step Up. Weliswaar films met naamsbekendheid zijn, maar allemaal uitblinkend in middelmatigheid. En dat is de omschrijving die ook het beste past bij Hocus Pocus 2.

Hoewel er heel wat botox aan te pas kwam, en wie weet ook een paar valse tanden, kon men drie decennia na dato wederom Bette Midler, Sarah Jessica Parker en Kathy Najimy overtuigen om in de huid te kruipen van de Sanderson Sisters, drie heksen die met de hulp van een levend boek kinderen kunnen betoveren. Hiervoor werden ze al eens via een strop naar het hiernamaals gestuurd, maar onkruid vergaat niet en in 2022 komen de drie zussen terug naar hun geboortestad Salem om er de boel op stelten te zetten.

Net zoals de eerste Hocus Pocus wil ook dit vervolg harten veroveren van de allerjongsten. Op zich is daar niks mis mee, alleen zit deze film geklemd in de Disney-doctrine die steevast de wereld mooier wil maken dan die is. Op zich is dit wel een nobel idee, maar opnieuw zit je opgezadeld met zoutloze politiek correcte personages die niet buiten de lijntjes mogen kleuren en daardoor binnen de kortste keren een lachwekkende parodie van zichzelf zijn.

Ook al ogen ze door de ontelbare rimpels wat als kibbelende oma's, toch zijn de drie oude heksen de motor van de film, ook al sputtert die helaas vaker dan eens. Het verhaal is een opeenstapeling van clichés die door flauwe grappen worden samengehouden, zoals een Dyson-stofzuiger die dienstdoet als bezemsteel. Soms wil dat wel lukken, zoals het zombiepersonage dat wat doet denken aan de stijl van Tim Burtons Beetlejuice, maar je hebt evengoed een potsierlijke scène waarin de drie bejaarde heksen op de musicaltoer gaan en een afgrijselijke hiphopversie brengen van een oude Blondie-hit.

Het is maar de vraag of alle oude fans van het origineel blij zullen zijn met dit vervolg, maar al is men bij dergelijke nostalgieporno vaak met weinig tevreden. Hocus Pocus 2 kijkt lekker weg maar is geen titel die je niet snel een tweede keer zal opzetten, tenzij je een film als babysitter beschouwt.

Hocus Pocus 2 is te zien bij Disney+.