Love, Spells and All That
Recensie

Love, Spells and All That (2019)

Een verboden lesbische jeugdliefde broeit stilistisch gezien, maar verder ontbreekt de chemie.

in Recensies
Leestijd: 2 min 37 sec
Regie: Ümit Ünal | Scenario: Ümit Ünal | Cast: Ece Dizdar (Eren), Selen Uçer (Reyhan), Uygar Özçelik (Gökhan). e.a. | Speelduur: 96 minuten | Jaar: 2019

De romance in Love, Spells and All That voelt geveinsd, ook al krijgt de liefde de ruimte te broeien op het eiland nabij Istanbul waar Eren na twintig jaar terugkeert. Haar jeugdliefde Reyhan moet in eerste instantie niets weten van Erens avances. De gevolgen van hun verboden lesbische relatie logen er vroeger dan ook niet om. Als Reyhan toegeeft lang geleden een liefdesspreuk over Eren te hebben laten uitspreken, borrelt hun genegenheid weer op tijdens de zoektocht naar iemand die de spreuk weer ongedaan kan maken.

Ondertussen moet hun verleden geheim blijven in een samenleving die niet gediend is van homoseksualiteit. De handheld camera voelt als een buitenstaander met atypisch lage standpunten waardoor de observaties overkomen als spionage. Reyhans voormalige alcoholistische vriend Gökhan klopt gekunsteld de spanning op, wanneer hij net als de camera de twee begluurt om ook de stiekeme liefdesgeschiedenis te ontdekken. Ondertussen komen Eren en Reyhan wat markante types tegen die leiden naar een komische recht voor zijn raap pratende waarzegster.

Zo speelt de omgeving een grote rol in het begraven van het verleden, waarbij de liefde net als de magie in achterkamertjes plaatsvindt. Ook de heuvels van het tegenwoordig toeristische eiland Büyükada komen prominent voor, met ruime aandacht voor de lege straten waar menig zwerfkat of -hond rondbanjert. Daar slenteren ook de twee dames, langzaamaan het gebeurde een plaats gevend. De warmte stijgt op vanuit de vale beelden. De loomheid van de zomer waarin een liefde broeit komt zo sterk over. De zonnegloed verschijnt op hun gezichten wanneer ze uitgelaten rennen in een emotioneel hoogtepunt, alsof de zonnestralen dan pas energie opwekken.

Het vormt allemaal een achtergrond waarin regisseur Ümit Ünal tevens klassenverschillen bestudeert. De initiële botsing tussen Eren en Reyhan zit ook in de verschillende houdingen tegenover het leven. Erens politiek invloedrijke vader verscheepte haar naar Parijs en maakte dienstmeid Reyhan het leven onmogelijk. Over de ontberingen die haar vader veroorzaakte walst de kosmopolitische Eren snel heen met romantische fantasieën.

Qua dromen over hun liefdestoekomst gaan Eren en Reyhan psychologisch terug in de tijd, maar hun tienerjaren blijven uiteindelijk een gesloten boek. Het begraven van een ivoren kleinood voor het ongedaan maken van de spreuk vormt een opzichtige metafoor voor het afsluiten van het verleden. Ondanks de complexe repercussies van hun verboden liefde presenteert de film de repressieve omgeving net zo gemakkelijk. Door Gökhans acties uit frustratie heeft de keuze tussen blijven of aan een nieuw hoofdstuk beginnen weinig om het lijf voor Reyhan.

Haar vijandige houding in het begin blijkt het geloofwaardigste deel van Love, Spells and All That. Nergens voelt de chemie van nature, ondanks verwoede pogingen van actrices Ece Dizdar en Selen Uçer om het ijs breken in onder andere een fraai los gespeelde dinerscène. Hoezeer Ünals broeierige stijl ook past bij de herontdekking van een jeugdliefde, de toenadering tussen de twee tegengestelde figuren overtuigt niet. Zo blijven de pittige discussies over de twintig jaar durende pauze van de heimelijke romance uiteindelijk te gemaakt.