Regie: Gareth Crocker, Fred Wolmarans | Scenario: Gareth Crocker | Cast: Rea Rangaka (Sam), Kiroshan Naidoo (Prince), Sechaba Ramphele (Junior), Shadi Chauke (Rosemary), El Vanneme-Bekink (Svetlana), e.a. | Speelduur: 112 minuten | Jaar: 2022

Film heeft de mogelijkheid om magisch te zijn. Iemand maakt een klein sprongetje in het ene shot en landt in het andere shot. Tadaa, met behulp van montage heeft zojuist iemand met bovennatuurlijke kracht op geloofwaardige wijze over een hoog hek gesprongen zonder dat we het ooit echt hebben gezien. Zo maak je genrefilms als je geen budget hebt. Hoe het niet moet, is te zien in Office Invasion, waarvoor de makers hebben gekozen het sciencefictiondeel slechts tien minuten te laten innemen van een speelduur van twee lange uren.

Drie vrienden werken samen bij hetzelfde mijnbedrijf: Sam is geoloog, Prince is administratief medewerker en Junior is beveiliger. Op ieders afdeling krijgen ze te horen dat er flink wordt gesneden in het personeelsbestand. Met name Sams leven wordt onhaalbaar nu de kosten voor zijn dochters medicatie niet meer worden gedekt. Laat Sam nou net zijn benaderd door een Chinese crimineel die dik geld wil betalen voor wat er wordt gemijnd. De drie maatjes bedenken een plan om het product te stelen, maar op de avond van de klus blijkt de werkplek te zijn overgenomen door aliens.

Klinkt leuk, hè? Een Zuid-Afrikaanse film over uitheemse wezens die er vandoor willen gaan met de buit van een Afrikaanse mijn. Prachtig metaforisch voer voor een sciencefictionkomedie met een diepere laag. Maar helaas, maker Gareth Crocker zag dit uitgangspunt niet (of durfde het als blanke man niet aan) en koos voor een bizar simplistische invulling. Wellicht had hij From Dusk till Dawn gezien en dacht hij die te kunnen overtreffen door een film te maken waarin aliens pas tegen het einde hun opwachting maken. Spoiler alert: de strijd is ongekend kort.

De ruime speelduur die daaraan voorafgaat wordt gevuld met de introductie van de drie hoofdpersonages, hoe ze geconfronteerd worden met het slechte nieuws op hun werkplek en op welke manier hun leidinggevende negatief over ze denkt. In het geval van Prince en Junior is het niet eens onterecht dat ze kritiek krijgen, want beiden zijn oprecht niet bijzonder goed in het uitvoeren van hun taken. Er is een aaneenschakeling van flauwe grappen, clichés en tijdrekken, waarna pas halverwege eindelijk een plot op gang komt.

Dat de premisse zo slecht is uitgewerkt is niet alleen zonde voor de kijker. De cinematografie is plat en simpel, maar zeker niet pijnlijk amateuristisch. De helft van de cast bezit acteertalent, maar hoeveel kijkers zullen ze aan het werk zien in een film die allesbehalve lovende kritieken gaat krijgen? Een afwezig budget heeft zelfs de effectenafdeling er niet van weerhouden om CGI te leveren met de kwaliteit van een gemiddelde Amerikaanse televisieserie: niet briljant maar het kan er zeker mee door, alhoewel de minimale schermtijd van de buitenaardsen natuurlijk niet voor heel veel werk zal hebben gezorgd.

Op Twitter omschrijft Crocker zijn film als "a zany, over-the-top, parody sci-fi thrill-ride that we really hope audiences will get behind", wat aantoont dat de regisseur de betekenis niet kent van 'zany', 'over-the-top', 'parody' of 'thrill-ride'. Office Invasion is het product van iemand die veel films heeft gezien, maar ze niet zelf kan maken. En dan niet eens op zo'n onprofessionele manier dat je op zijn minst kan gieren om hoe slecht het allemaal is.

Office Invasion is te zien bij Netflix.