Regie: Peter Sollett | Scenario: D.B. Weiss | Cast: Jaeden Martell (Kevin), Adrian Greensmith (Hunter), Isis Hainsworth (Emily), e.a. | Speelduur: 97 minuten | Jaar: 2022

Pubers Kevin en Hunter willen maar één ding: metalmuziek maken. En dan zullen ze cool zijn. De premisse van Metal Lords is doodsimpel doch ijzersterk. In de aanloop van de muziekwedstrijd 'The Battle of the Bands' oefenen de twee vrienden keihard, beleven ze ongeloofwaardige avonturen en wordt meer dan één maagdelijkheid verloren. Precies zo voorspelbaar en flauw als je van een highschoolfilm verwacht.

Vanaf minuut één is het overduidelijk: Metal Lords is een ode aan de nerds. Net als voorgangers American Pie en Superbad is ook deze highschoolfilm een spektakel van hormonen, ongemak en broederschap. Kevin en Hunter spelen Dungeons & Dragons, houden audities waar niemand komt opdagen en doen er alles aan om hun metalband een succes te maken. Ze gaan zelfs zo ver dat hun vriendschap op het spel komt te staan. Zal hun band Skullfucker de waanzin van de middelbare school wel overleven?

Het gestuntel van Kevin en Hunter als aspirant-metalheads is geinig om naar te kijken en leidt bij vlagen tot gemeend gelach. Toch mist er een ware chemie tussen de twee vrienden, die hun vriendschap en passie voor muziek voelbaarder had kunnen maken. Ook metal lijkt aan het begin van de film meer een gimmick dan een belangrijk thema. Gelukkig weet de film na eventjes opwarmen al wat meer waar te maken.

Wanneer Kevin een keer in zijn eentje gaat drummen zonder zijn gitarist Hunter, begint Metal Lords een beetje te leven. Hierna lijkt het erop dat de film, naast een ode aan de nerds, ook een kleine ode aan het genre kan zijn. Gaandeweg versterkt dit gevoel, en na enkele cameo's van metal-legendes en een episch optreden tijdens 'The Battle of the Bands' lijkt de cirkel rond. Metal is cool. Net als Kevin en Hunter, die de voorpagina van het lokale krantje hebben gehaald met hun band. Eind goed, al goed.

De scenarist van de film, D.B. Weiss, is bekend als schrijver en producent van Game of Thrones, maar stelt qua originaliteit een beetje teleur met deze film. Want is Metal Lords nou heel vernieuwend? Nee. Metal Lords voelt vaak aan als een film van tien jaar geleden maar dan met smartphones erin gepropt. Zoals bekend vanuit het filmgenre worden de onbenullige problemen van geprivilegieerde witte kinderen zo groot gemaakt als het leven zelf, terwijl het ergste wat kan gebeuren is te worden weggestuurd naar een heropvoedingscentrum.

De film zou dus makkelijk te vergeten zijn geweest zonder de aanwezigheid van metal om alles cool te maken. Het muziekgenre geeft de film een memorabel smaakje, terwijl verder strak wordt vastgehouden aan het genre van de highschoolfilm. Ondanks de vele narratieve wendingen en dwaze gebeurtenissen blijft deze metalfilm verder het braafste jongetje van de klas. Dus houd je van highschoolfilms, deathmetal maar niet van verrassingen? Dan is dit precies wat je zoekt. Want de film is niets meer en niets minder dan dat.

Metal Lords is te zien op Netflix.