Als de jonge Nate in New York op een groots Broadway-avontuur gaat, komt hij er al snel achter dat de keiharde wereld van musicals niet zo betoverend is als hij dacht. De audities voor de schoolmusical gaan niet zoals gepland voor Nate, dus neemt zijn beste vriendin hem mee naar de stad om zijn grote musicaldroom na te jagen. Terwijl hij zich een weg probeert te banen door gele taxi's, verwende showkinderen en hun helikopterouders, realiseert hij zich dat dit wel eens moeilijker kan worden dan gedacht.
Voor een musical mist deze film een vrij belangrijk element: muziek. Er zijn geen excessieve shownummers met uitgebreide choreografie, geen personages die midden op straat zonder waarschuwing in zingen uitbarsten en er is slechts één gevoelige ballad waarin het titelpersonage zijn emoties over het podium uitstort. Wat de film echter mist aan inspirerende nummers, probeert hij goed te maken in verwijzingen naar zo ongeveer alle musicals die ooit op Broadway een hit zijn geweest.
Wat Better Nate Than Ever ook mist is conflict. Nate wil gecast worden in een Broadway-musical en eigenlijk staat niets hem daarbij in de weg. Op een paar kleine onhandigheden na wandelt hij door het auditieproces, en zelfs als hij 's avonds helemaal alleen door de straten van New York zwerft, duurt het niet lang voor hij genoeg geld bij elkaar heeft gezongen en gedanst om zichzelf te kunnen redden. Dit gebrek aan uitdaging zorgt ervoor dat de successen die worden behaald wat leeg aanvoelen.
De focus lijkt te liggen op de eigenzinnige personages, die scherp en bijdehand uit de hoek zouden moeten komen, maar de grappen landen niet en de theatrale manier van acteren vertaalt zich niet naar het scherm. Het enige lichtpuntje in deze humorloze duisternis is het personage van Nates tante, vertolkt door Friends-actrice Lisa Kudrow. Met haar komische uitdrukkingen en timing worden de grappen enigszins vermakelijk. Het blijken vaardigheden die haar jonge, onervaren tegenspelers nog onder de knie moeten krijgen.
Gedurende de film wordt een aantal weinig subtiele verwijzingen gemaakt naar de seksualiteit van het hoofdpersonage. Dit lijkt misschien een simpele film over een musicalfan die in navolging van zijn helden de planken op wil, maar Disney heeft hierin voor de kijker toch een diepere boodschap verstopt. Wat die boodschap precies is wordt echter niet helemaal duidelijk.
Deze toevoeging aan het karakter van Nate is dan ook overbodig. Het voelt niet als een oprechte poging tot inclusiviteit, maar eerder een goedkoop trucje om een specifieke doelgroep te bereiken, zonder daarmee een groot deel van het publiek te verliezen. Daarnaast werkt het ook nog eens bepaalde stereotypes in de hand. Desondanks is Better Nate Than Ever een leuke familiefilm, maar je moet er niet te veel bij na willen denken.
Better Nate Than Ever is te zien bij Disney+.