Regie: Fukagawa Yoshihiro | Scenario: Yoshida Tomoko, Fukagawa Yoshihiro | Cast: Nakajima Kento (Haruto Asakura), Matsumoto Honoka (Ariake Misaki), Nagayama Kento (Ariake Takashi), e.a. | Speelduur: 128 minuten | Jaar: 2022

Vroeger toen ik klein was, werd ik altijd gewaarschuwd: zit stil bij de kapper, anders knipt die je oor eraf. Een in één oor dove buurvrouw grapte zelfs dat ze daardoor als kind doof was geworden. Asakura heeft dat advies nooit gehad en dat kost hem bijna een oorlel. Love Like the Falling Petals is niet zó pijnlijk, maar het komt in de buurt.

Asakura's oorlel wordt afgeknipt door zijn kapster Misaki, doordat hij zich op het verkeerde moment omdraait om haar mee uit te vragen. Het is een teken dat hun romance misschien niet zo goed zal aflopen, maar ondanks dit ongemakkelijke begin laten de twee jonge tortelduifjes zich hierdoor niet uit het veld slaan. Na een haast nog minder gemakkelijke eerste date vallen de twee toch voor elkaar.

Het halfuur na de 'meet cute' met het afgeknipte oorlelletje lijkt het erop dat Love Like the Falling Petals een vrolijke romantische komedie wordt. Asakura en Misaki gedragen zich overdreven verliefd, terwijl het beeld wordt gevuld door de berichten die ze elkaar sturen. Ze gedragen zich als tieners in een manga voor tieners, inclusief elkaar in volledige stilstand aanstaren terwijl de kersenbloesems om hen heen vallen. Alsof ze zich in een stripboek bevinden. Hun snel ontwikkelende liefde is nog niet echt overtuigend, maar misschien komt dat nog in de anderhalve uur die gaat volgen?

Niets van dat al. Er volgt een wending die Love Like the Falling Petals op het pad van een stevig melodrama stuurt, zonder dat de personages of de acteurs dit overtuigend kunnen ondersteunen. Misaki blijkt een zeldzame ziekte te hebben, waardoor ze veel te snel veroudert en een vroege dood zal sterven. Ze verbreekt daarom de relatie zonder Asakura te vertellen wat er met haar aan de hand is, zodat hij zich "geen zorgen zal maken" en Misaki als mooie jonge vrouw zal herinneren.

Wat volgt is een stroperig ziekenhuisdrama, ondanks dat haar veroudering supersnel gaat en ze in een paar scènes dof grijs haar heeft en de actrice onder een dikke laag make-up wordt begraven om haar ouder te doen overkomen. Het is toch wat lastig om dit medische drama héél serieus te nemen, terwijl Asakura de hele film rondloopt met een vrolijke rode streep op zijn oor, op de plek waar zijn afgeknipte oorlel weer werd aangezet.

De twee hoofdrolspelers hadden in het begin niet al te veel, maar toch enige chemie met elkaar. Nu verdrinken ze in hun verdriet, op geïsoleerde, parallel stromende rivieren met als bron hun eigen tranen. De zwakte van Love Like the Falling Petals is daarbij dat het drama niet zozeer van hun persoonlijke ontwikkelingen, maar vooral moet komen van hun tragisch bedoelde liefde . Die sowieso niet al te sterk was ontwikkeld en daarna lang stagneert.

Slechts in één scène richting het tranendal dat voor een dramatisch einde moet doorgaan, komt deze liefde op een enigszins overtuigende en haast poëtische manier tot uiting. Wat dan meteen weer ondermijnd wordt, doordat dit moment telkens onderbroken wordt door uitgebreide flashbacks naar scènes uit het eerste halfuur. Een goed voorbeeld van hoe de makers van Love Like the Falling Petals met hun onkunde een potentieel goed concept voor een stevige tranentrekker voortdurend om zeep helpen.

Love Like the Falling Petals is te zien bij Netflix