Pixar heeft altijd dat streepje voor gehad op de concurrenten. Niet alleen door de hoogstaande kwaliteit van hun animaties en verhalen, maar ook door de wijze waarop ze moeilijke onderwerpen weten aan te boren. Of het nu gaat om de complexe menselijke geest of ziel: Pixar weet er wel raad mee. Maar hoe brengen ze het ervanaf als het gaat om de puberteit?
Het korte antwoord luidt: matig. Dat komt met name doordat de schrijvers zich niet op enkel het onderwerp puberteit hebben gericht maar er een heleboel bijslepen. De metaforen in Turning Red zijn haast ontelbaar, als je althans zin hebt om je daarin te verdiepen. Doe je dat niet, dan zie je een alleraardigst animatieavontuur over een meisje dat in een gigantische rode panda verandert als ze haar emoties laat gaan.
De dertienjarige Chinees-Canadese Meilin leeft met haar overbezorgde ouders in het Toronto van 2002. Vooral haar moeder gunt haar dochter weinig vrijheid. Meilin voelt op haar beurt een grote verantwoordelijkheid om haar ouders trots te maken. Ondertussen gieren de hormonen door Meilins lichaam. Ze is bezig met jongens en zwijmelt weg bij haar favoriete boyband 4-Town. Daarnaast is ze behoorlijk hyper en hysterisch, op het irritante af.
Op een ochtend wordt Meilin wakker, loopt met slaperige ogen naar de badkamer en krijgt de schrik van haar leven als ze een glimp van zichzelf opvangt in de spiegel. Ze is veranderd in een grote wollige rode panda. In een vermakelijke dialoog denkt haar moeder dat de eerste ongesteldheid is opgetreden. Haar goede bedoelingen zorgen voor nog meer schaamte bij Meilin. En voor nog meer emoties, die de rode panda in haarzelf doet ontwaken.
Gewaagde kost voor Pixar. Turning Red is de eerste avondvullende animatiefilm van Domee Shi, die haar debuut bij Pixar maakte met de korte animatiefilm Bao over een levendige dimsum. Bijzonder is dat vrijwel de hele hoofdcrew van deze productie bestaat uit vrouwen. Nog bijzonderder dat dit anno 2022 nog een vermelding waard moet zijn. Shi putte samen met haar co-scenarist Juli Sho uit haar eigen leven en vormde Meilin uit haar eigen ervaringen en persoonlijkheid.
Visueel slaat Pixar nieuwe wegen in. Ook al draait het om een Chinese familie, er wordt lichtjes aangesloten bij de Japanse animestijl. Bijzonder zijn ook de plompe lichaamsverhoudingen van de personages en de haast pastelkleurige softe aanblik van de achtergronden. In de tevens op Disney+ te bekijken making of-documentaire maakt Shi duidelijk dat ze niet weer voor de bekende Pixar-look wilde gaan.
Deze experimenteerdrift komt ook tot uiting in de thematiek die op behoorlijk verwarrende wijze op het publiek wordt afgevuurd. Alsof de puberteit nog niet voldoende was, proppen Shi en Sho er ook nog thema's bij als de traditionele Aziatische familierelatie, vriendschap, kunnen zijn wie je bent, je eigen emoties koesteren en veeleisende ouders. Tjokvol dus, al zit het door de magere uitwerking de actiemomenten weinig in de weg.
Er blijkt namelijk een reden voor Meilins bijzondere transformatie en dit staat garant voor zowel komische als spannende momenten. Het hoogtepunt vindt plaats bij een concert van de band 4-Town, wiens muziek is geschreven door niemand minder dan Billie Eilish en haar broer Finneas. Met Turning Red trachten Pixar en Disney taboes aan te snijden, zij het zeer voorzichtig. Helaas brengt Disney dit nog niet in de praktijk als het om LHBTI+-rechten gaat. Dat zou pas lef zijn.
Turning Red is te zien bij Disney+