Regie: William Eubank | Scenario: Christopher Landon | Cast: Emily Bader (Margot), Roland Buck III (Chris), Dan Lippert (Dale), Tom Nowicki (Jacob), Henry Ayres-Brown (Samuel), e.a. | Speelduur: 98 minuten | Jaar: 2021

Gestommel. Knipperende lampen. Deuren die vanzelf open- en dichtzwaaien. De Bijbelse demon Asmodeus is terug om zijn slachtoffers weer hardhandig door de slaapkamer heen te sleuren en daarna bezit van hen te nemen. Ooit was dat best griezelig, maar nu we bij de achtste film in de Paranormal Activity-reeks zijn aangekomen begint onvermijdelijk de verveling toe te slaan.

Paranormal Activity: Next of Kin introduceert een nieuw groepje jongeren dat als willoos vee naar de slachtbanken zal worden geleid. Margot, Jacob en Dale reizen af naar een amish-gemeenschap op een afgelegen boerderij om een documentaire te maken over de familiaire wortels van Margot. Als kind werd zij te vondeling gelegd, maar nu lijkt ze redelijk te klikken met haar bloedverwant Samuel. Schijn bedriegt uiteraard, laat dat duidelijk zijn.

Jacob en Dale, de 'cameramannen' in dit verhaal, pochen aan het begin nog over het hele arsenaal aan technisch vernuft dat zij meezeulen: GoPro's, videodrones en een camera waarmee haarscherpe in slow motion kan worden gefilmd. Die materialen worden weliswaar ingezet, maar nooit naar volle tevredenheid. De slow motion wordt bijvoorbeeld maar één keer benut om te tonen hoe een bezeten persoon een ander op bloedige wijze de strot openrijt.

Jammer, want met namen als William Eubank en Christopher Landon op de aftiteling mag je toch iets meer verwachten. Eubank liet met zijn diepzeehorrorfilm Underwater zien dat het originele venijn soms in de staart kan zitten. En Landon heeft met Freaky en de Happy Death Day-films een originele draai weten te geven aan talloze horrorclichés. In Next of Kin zie je van de creativiteit van beide heren echter maar bar weinig terug.

De weg naar het voorspelbare einde is geplaveid met clichés en onlogische keuzes. Waarom zou je in vredesnaam in een duistere schacht afdalen als daar mogelijk dode dieren in worden geflikkerd? Zo'n keuze duwt de plot in The Descent-modus en uiteraard in de gewenste richting, maar je begrip voor de hoofdpersonages zakt er tegelijkertijd ook mee naar een dieptepunt.

Gelukkig heeft de locatiemanager wél behoorlijk werk geleverd. Donkere, besneeuwde bossen, oude boerderijen en een houten kerkje in het midden van de wildernis zijn uitstekende omgevingen voor een horrorfilm. Geijkte omgevingen ook, die meteen een unheimisch gevoel bij de kijker oproepen. Maar school de kracht van de allereerste Paranormal Activity-film nou juist niet in het feit dat het gevaar loerde op de veiligste plek in huis, namelijk de slaapkamer?

Paranormal Activity: Next of Kin is te zien bij Pathé Thuis en Ziggo on Demand.