Op genuanceerde wijze portretteert regisseur Eric Steel de volwassenwording van David. Hij leeft in de jaren tachtig in New York. Zijn ouders zijn van Russische afkomst en Joods en zeker van zijn vaders kant heeft David met nogal wat verwachtingen te maken. Dat David op mannen valt, betekent dat hij moet uitzoeken hoe dat past in de rest van zijn leven. In eerste instantie verwacht je bij een dergelijk drama veel conflict, maar Minyan kiest voor een soberdere aanpak in gedempte kleuren. Dit levert een wat trage, maar vooral oprechte film op.
Minyan raakt aan de genreclichés, maar vervalt nooit in melodrama. David worstelt met hoe hij zijn seksualiteit kan verenigen met zijn achtergrond, drinkt iets te graag en vertoont af en toe wat gewelddadig gedrag waarmee hij de goedkeuring van zijn conservatieve vader zoekt. Desondanks weet de film goed waar de grens ligt en voelen de dramatischere momenten nooit als drama om het drama. Veel blijft onuitgesproken en de kijker mag zelf invullen wat sommige stiltes precies betekenen.
Ook de bijpersonages krijgen diepgang door de, ook deels onuitgesproken, geschiedenissen die zij bij zich dragen. In kleine porties komt de kijker wat meer over hen te weten. Davids Russische moeder is een mondige vrouw, maar door haar verleden beperkt in wat ze in het heden mag en kan doen. Twee mannen in de Joodse gemeenschap waar zijn opa woont, hebben een relatie en illustreren hoe twee op het eerste gezicht onverenigbare werelden bij elkaar kunnen komen.
David beschouwt al deze mensen om zich heen, maar ook zichzelf. Meerdere keren vangt hij zijn eigen blik in een spiegel. Het lijkt alsof hij soms een vreemde ziet en er nog niet uit is of zijn gezicht hem aanstaat of niet. Deze momenten zijn klein, maar je ziet hoe hij van een vreemde voor zichzelf verandert in iemand die hij wel in de ogen durft en wil kijken.
Om erachter te komen wie hij zou kunnen worden, dompelt David zich dan ook voorzichtig onder in delen van de gayscene in New York. Hij loopt een bar binnen en als hij ziet dat de barman een boek van James Baldwin leest, haalt hij dat zelf ook uit de bibliotheek. Hij is duidelijk op zoek naar een manier om zichzelf te spiegelen en te kijken waar hij precies thuishoort.
Alle kleine ontwikkelingen en keuzes die David maakt, vormen een herkenbaar beeld van opgroeien en erachter komen wie je bent. Niet alle vragen die David en de kijker hebben zijn aan het einde beantwoord, maar wel ben je samen met hem iets wijzer geworden door alle inkijkjes in de levens van anderen.
