Wat als een komeet op de aarde afstevent die de levens van alle mensen in gevaar brengt? Lukt het de mensheid om samen te werken om deze ramp te voorkomen? In deze nieuwe satire van Adam McKay blijkt dit nog behoorlijk lastig te zijn. Don't Look Up biedt een sterke metafoor over hoe media, politiek en grote bedrijven het gevaar van de klimaatcrisis niet kunnen of willen zien.
Student Kate Dibiasky ontdekt per toeval een nieuwe komeet. Om deze unieke vondst te vieren haalt ze haar professor dr. Randall Mindy erbij. Na wat berekeningen komen ze erachter dat de komeet ter grootte van de Mount Everest recht op de aarde afstevent, wat voor een enorme ramp zou zorgen. Om de wereld bewust te maken van het gevaar van deze komeet proberen Dibiasky en Mindy via de president en verschillende talkshows de urgentie duidelijk te maken. Het liefdesleven van een popster blijkt echter interessanter dan het einde van de mensheid.
Adam McKay liet met The Big Short al het falen van de economische sector zien en in Vice nam de regisseur de politiek op de hak. Don't Look Up neemt dezelfde vorm van satire aan en wisselt duistere humor en drama constant met elkaar af. Opnieuw moeten de politiek, bedrijven en de media het ontgelden. De humor neemt soms bijna absurde vormen aan, want waarom doet niemand iets aan een komeet die binnen zes maanden gaat inslaan? Toch lijkt dat precies de situatie te zijn waar de mensheid zich nu in bevindt.
Don't Look Up zoekt bewust de absurditeit van de menselijke tekortkomingen tegenover toekomstige rampen op. Daarom is het jammer dat bepaalde personages overdreven aangedikt zijn, waardoor het bijna karikaturen worden. De zoon van de president is zo'n overdreven sukkel, dat het afdoet aan de serieuze boodschap van de film. En zo zijn er meer momenten waarin alles er zo dik bovenop ligt dat de humor ver te zoeken is.
Don't Look Up is wat dat betreft een wisselvallige film. Het sterrenensemble is om van te genieten, waarbij vooral Meryl Streep als president Orlean erg grappig is. Toch schiet de film zeer regelmatig uit de bocht en lijkt geen vaste toon te kunnen vinden. In een satire is er veel ruimte om te overdrijven, maar doordat sommige delen wel degelijk wat serieuzer zijn, schiet de film alle kanten op. Het rommelige script helpt in dat opzicht niet. McKay weet ondanks deze mankementen wel een goede metafoor te vinden voor de tijd waarin we leven. Een tijd waarin een afwachtende houding en de mogelijkheid tot economische groei belangrijker lijken te zijn dan een aanstaande ramp.
Don't Look Up draait nu in de bioscoop en is vanaf 24 december te zien bij Netflix.
Lees ook ons verslag van de persconferentie met regisseur en cast
