Way Down (ook uitgebracht onder de titel The Vault) wordt aangeprezen als de 'heist of the century'. Laat je niet gek maken door deze belofte, want anders vraag je je na het zien van Jaume Balaguerós nieuwste actiethriller vooral af hoe slecht alle heistfilms die deze eeuw nog gemaakt moeten worden dan wel niet zullen zijn.
Na een rommelig begin wordt duidelijk om wie Way Down nu eigenlijk draait. Het gaat om de tweeëntwintigjarige, net afgestudeerde Thom, een zelfingenomen genie dat de ene na de andere baan krijgt aangeboden door grote oliebedrijven. In olie ziet Thom zijn toekomst echter niet en geheel tegen de wensen van zijn vader in gaat hij in op het aanbod van kunsthandelaar Walter om zijn team te versterken in de zoektocht naar een kluis. Een kluis waarin drie munten liggen, die verstopt ligt in de Bank of Spain in Madrid. Een sfeervolle locatie voor deze film.
Het is vrij voorspelbaar dat Thom in eerste instantie niet zo lekker ligt in de groep, die bestaat uit een aantal blanke mannen en één vrouw, Lorraine. Thom wordt gezien als een broekie, een wijsneusje. Na zijn eerste successen krijgen de ego's van de groep last van jaloezie en ontstaan er spanningen tussen Thom en Lorraine. Thom laat zich er niet van weerhouden om zich tijdens de missie - de moeilijkste die deze club ooit is tegengekomen - te bewijzen. Als je meer van dit soort films hebt gezien, kun je wel raden waarin Thom op heldhaftig en romantisch gebied uiteindelijk slaagt.
Het origineelst is misschien nog wel de achtergrond waartegen deze missie zich afspeelt, namelijk het WK voetbal in 2010. In Zuid-Afrika strijdt Spanje voor de titel en komt in de finale tegen Nederland. Voetbalminnend Nederland zal wellicht niet aan deze wedstrijd herinnerd willen worden. Vol spanning kijken de Spanjaarden buiten naar de wedstrijd, terwijl zich binnen in de bank een net zo spannende vluchtactie voltrekt. Net als dat je weet hoe de voetbalwedstrijd gaat eindigen, zo weet je dat de leden van Walters team zich wel gaan redden. Het applaus en het gejoel als het beslissende doelpunt valt, valt mooi samen met de triomf van Thom.
Minder triomfantelijk zijn de acteurs. Ondanks dat de hoofdpersonen toch allemaal over flink wat acteerervaring beschikken, zetten ze hun personage zonder unieke charme neer. Hierdoor blijven ze vlak en op de achtergrond, terwijl ze volgens hun rol vrij egoïstisch moeten zijn. Op die manier vormen ze toch nog onbedoeld een eenheid. Als je geen genoeg kunt krijgen van dit type actiethriller, dan is Way Down best een vermakelijke film. Maar 'heist of the century', dat is toch niet te hopen.
