Na een ritueel waar een kip wordt geslacht, laten twee zusjes uit Lagos zich door Nigeriaanse mensenhandelaren meevoeren naar het troosteloze Vlaanderen. Ze nemen de namen Charity en Happy aan, en krijgen les in wat ze moeten zeggen tegen de Belgische autoriteiten. Zo moeten ze doen alsof ze minderjarig zijn. Eenmaal daar ontsnappen ze uit het asielzoekerscentrum voor nieuw onderdak. En dat is, wat Happy nog niet wist, bij hoerenmadam Dolores. Mensenhandel is namelijk niet gratis. Ze beginnen hun nieuwe bestaan met een schuld van tienduizenden euro's die ze weg moeten werken. En o ja, dit is trouwens een musical!
10 Songs for Charity is dus een titel die je vrij letterlijk mag nemen. Als de zussen in Lagos op het punt staan om zich bij hun helpers te melden, start er muziek die wordt gemaakt met voorwerpen op straat. En het tweetal begint te zingen. De eerste avond van haar nieuwe job laat Charity zien welke verleidelijke identiteit ze aanneemt, door het in een lied te smeden. Happy daarentegen zingt - tijdens de eerste gelegenheid om deze drukkende wereld een paar uurtjes te ontvluchten - haar gevoelige en doorleefde beklag tegen een kerststal in het winkelcentrum. Ze kunnen niet zomaar stoppen met hun lichaam verkopen, want gangsters bedreigen hun familie in Lagos. En ook de Belgische politie biedt geen uitkomst.
Om met een amerikanisme te spreken: dit is niet Karin Jungers eerste rodeo. In 2014 maakte ze een documentaire over ditzelfde onderwerp en ook al op muziek, genaamd Sexy Money. Desondanks voelt deze aanpak héél erg fris. De korrelige beelden, het handheld camerawerk, het heel erg arthousegenieke thema. Het is niet het eerste waar je aan denkt bij een musical. En dus, wanneer de personages beginnen te zingen op muziek die weliswaar uitstekend past in de context van waar het gefilmd wordt, voelt het als een enorm contrast met de lading van het verhaal.
Niet voor niets ging de film in première op het Nederlands Film Festival van dit jaar. Het is de perfecte plek om een ambitieus en eigenzinnig project als dit te showcasen. Junger mag in België geboren zijn en daar ook haar film hebben gesitueerd, maar ze woont momenteel in Nederland. En ze heeft ook de Nederlandse zangdiva Shirma Rouse gestrikt voor een van de meest terugkerende bijrollen in de film.
Ondanks alle pluspunten is 10 Songs for Charity niet zonder problemen. Zo laat de film niet erg uitgebreid zien wat voor band deze twee zussen hebben. Vanaf het moment dat Happy weet wat haar te doen staat en zich niet kan aanpassen aan haar nieuwe job, is er alleen wrevel. En eigenlijk zien we ze sowieso niet heel vaak samen. Door het gebrek aan hechtheid mist ook een zekere progressie in het verhaal. Er is meer sprake een reeks van gebeurtenissen dan een spanningsboog, waarin zaken escaleren. Zeker tegen het einde toe ga je de sleur waarin het verhaal is geraakt een beetje voelen.
Maar het spectaculaire slotnummer op een binnenplaats redt de boel. Nog één keer is het volle intensiteit, met een heleboel spelers die we voorbij hebben zien komen. Sommigen zijn verenigd ondanks eerdere spanningen. En de laatste druppel, waarna de emmer van ellende overloopt, doet de vrouwen op een hoger plekje klimmen en de longen uit hun lijf zingen. In een groot beklag; om de wereld, om de samenleving waarin dit allemaal heeft kunnen gebeuren en om het diepste wezen van het menselijk bestaan. En even is het weer grandioos.
