Slalom
Recensie

Slalom (2020)

Dit Franse coming-of-agedrama gaat je niet in de koude kleren zitten. Noée Abita is uitstekend gecast.

in Recensies
Leestijd: 2 min 21 sec
Regie: Charlène Favier | Scenario: Charlène Favier, Antoine Lacomblez en Marie Talon | Cast: Noée Abita (Lyz Lopez), Jérémie Renier (Fred), Maïra Schmitt (Justine), Muriel Combeau (Catherine), Marie Denarnaud (Lilou), e.a. | Speelduur: 92 minuten | Jaar: 2020

Wie ooit Trust (2010) van regisseur David Schwimmer heeft gezien, weet dat seksueel misbruik in sommige gevallen een bemoeilijkende factor kent: het minderjarige slachtoffer krijgt gevoelens voor de volwassen dader. Iets vergelijkbaars is aan de hand in Slalom, een Frans coming-of-agedrama dat je niet in de koude kleren gaat zitten.

Centraal staat de vijftienjarige Lyz Lopez, een meisje met grote plannen: ze wil Europees kampioen skiën worden. En dus voegt ze zich bij de nationale equipe van Frankrijk, die onder leiding staat van coach Fred. Die laatste is nogal streng voor zijn pupillen, omdat hij op die manier hoop het maximale uit hen te halen. Of Lyz al een keer ongesteld is geworden? Fred moet dat soort dingen natuurlijk wel weten, in het belang van de training, die zoveel mogelijk om de maandelijkse cyclus heen gepland zal worden.

Maar Fred is eigenlijk een wolf die onschuld ruikt, dat voel je wel aan. Toch duurt het een poosje voordat hij daadwerkelijk toeslaat en zich bovenop Lyz forceert. In de aanloop hiernaartoe schroeft regisseuse en scenariste Charlène Favier vakkundig de spanning op, maar ze neemt gelukkig ook uitgebreid de tijd om de belevingswereld van haar hoofrolspeelster te verkennen. Lyz blijkt niet eens zoveel te verschillen van andere meisjes van haar leeftijd, want ze is geïnteresseerd in blowen, jongens en zoenen, maar kent haar eigen lichaam verder nog niet zo goed.

Nadat moeder Catherine besluit om zich op haar nieuwe date te storten, staat Lyz er praktisch alleen voor. Die eenzaamheid weet Favier mooi te vangen, in lange, statische shots waarin het meisje extra kwetsbaar en onzeker oogt. Misschien heeft dat ook wel te maken met de prachtige setting, want afgezet tegen het machtige bergmassief met besneeuwde toppen lijkt alles en iedereen klein. Slalom is op cinematografisch vlak absoluut een lust voor het oog.

Maar ook met het acteerwerk is het dik in orde. De Franse actrice Noée Abita, die in werkelijkheid tweeëntwintig jaar oud is, kan makkelijk door voor een bakvis. Haar spel beperkt zich in de meeste scènes enkel tot gezichtsuitdrukkingen, maar dat is allerminst een kritiekpunt, aangezien je precies begrijpt wat ze op dat moment denkt of voelt. Uitstekend gecast.

Anders dan de titel doet vermoeden, gaat Slalom nergens met een grote boog omheen als het even te moeilijk dreigt te worden. De film is confronterend, soms ongemakkelijk om naar te kijken, maar wel altijd goudeerlijk. Een zelfverzekerd misbruikdrama over de verboden omgang tussen een volwassen man en een minderjarig meisje, waarbij de machtsverhouding soms, héél soms, in het voordeel van het slachtoffer kan veranderen.