Soms lijken gebeurtenissen te bizar om waargebeurd te zijn. Het hele mediacircus dat ontstond rond de Deventer moordzaak is zo'n affaire die van absurditeiten aan elkaar hangt. Op kafkaëske wijze wordt 'de klusjesman' verdacht van moord, een opiniemaker vindt met zijn vreemde theorieën een groot podium op tv en weet zelfs het graf van het slachtoffer te laten openen omdat daar het moordwapen zou liggen. De makers van De Veroordeling hebben een inventieve manier gevonden om deze gebeurtenissen terug te laten slaan op de werkelijkheid door steeds fragmenten uit echt uitgezonden talkshows te laten zien. De Veroordeling is een sterke aanklacht tegen talkshowjournalistiek en laat een perverse geschiedenis van 'trial by media' in Nederland zien.
Journalist Bas Haan, gespeeld door een ijzersterke Fedja van Huêt, doet onderzoek naar de Deventer moordzaak en komt er al snel achter dat er een gebrek aan bewijs is om Ernest Louwes, de verdachte, vast te houden. Haan bijt zich vast in het dossier en ontdekt dat in het politieonderzoek een hoop dingen mis zijn gegaan. Hier maakt hij voor het televisieprogramma Netwerk een uitgebreid verslag van. Uit nieuw bewijs blijkt dat Louwes de moord wel degelijk heeft gepleegd en uiteindelijk moet ook Haan zijn mening bijstellen. Dan heeft Maurice de Hond echter al besloten dat Louwes onschuldig is en 'klusjesman' Michael de Jong als dader aangewezen. De media duiken erbovenop.
Deze geschiedenis wordt uitgebreid en gedetailleerd behandeld. Het is fascinerend hoe ook Haan in eerste instantie blijft vasthouden aan de onschuld van Louwes, omdat het tegendeel zijn werk ernstig zou verstoren, De Hond bijt zich vervolgens op een vergelijkbare manier vast. De mediacampagne van 's lands meest bekende opiniemaker langs alle bekende talkshows wordt sterk uitgelicht. De Veroordeling krijgt hierdoor soms een essayistisch karakter. Het laat zien hoe ongeschikt talkshows zijn om journalistieke kwesties in uit te leggen. Nepnieuws kan hierdoor amper meer van de werkelijkheid onderscheiden worden.
Het grootste slachtoffer van dit hele circus is Michael de Jong, die constant bedreigd en belasterd werd omdat hij het gedaan zou hebben. Yorick van Wageningen zet De Jong overtuigend neer als een ietwat vreemde man die zichzelf niet wil en ook niet zo goed kan verdedigen tegen deze smaad. Zo weet De Veroordeling heel wat kanten te belichten van wat een van de meest hysterische episodes in de Nederlandse media geweest moet zijn. De film maakt een sterk punt waarom dit niet nog een keer zou mogen gebeuren, maar gezien de huidige staat van tv-journalistiek en de tegenwoordigheid van 'fake news' is dit misschien ijdele hoop. Bovenal zijn de makers van De Veroordeling erin geslaagd om een sterke bioscoopfilm te maken die niet in de valkuil stapt waar veel feitgebaseerde films in tuimelen.
