In zijn debuutfilm The Here After (2015) verdiepte de Zweedse regisseur Magnus von Horn zich in de trauma's van een jeugddelinquent. In zijn tweede speelfilm lijkt hij een luchtiger onderwerp te verkennen. Lijkt, want achter het perfecte plaatje dat je op social media ziet, gaat meer leed schuil dan je denkt. Met Sweat toont Von Horn drie dagen uit het leven van influencer Sylwia. Drie dagen vol spanning, emoties en bezinning.
Sweat lijkt in eerste instantie het welbekende verhaal van een succesvolle fitness-influencer te vertellen. De film kent een wervelende start, met een sportief en feestelijk evenement in een groot winkelcentrum. Het stralende middelpunt is Sylwia, een jonge vrouw met een strak lijf, lang blond haar en prachtig blauwe ogen. Alle aanwezigen, haar volgers, adoreren haar. Achter Sylwia's succes gaat echter veel leed schuil. De vrouw wordt gestalkt, heeft geen partner en krijgt geen steun van haar familie. Ondertussen blijft ze een grote glimlach opzetten als de camera aanstaat, zodat haar volgers hier geen lucht van krijgen.
Wanneer Sylwia breekt en haar moment van zwakte óók met haar volgers deelt, neemt haar manager haar dat niet in dank af. Op social media deel je immers alleen je successen, waarmee je een prachtige façade om je sores heen bouwt. Dat sociale media zo werken is geen verrassende boodschap. Wat wél verrassend werkt, is de oprechte intrinsieke motivatie van het hoofdpersonage om mensen aan te sporen een gezondere levensstijl aan te nemen. Ze bouwt aan een online community waarbinnen de leden samen gezond eten en genoeg bewegen. Het is te danken aan Kolesniks acteerprestaties dat je haar motivatie ook gelooft, in plaats van te denken dat zij alleen maar uit is op aandachttrekkerij.
Hoe positief de reacties op haar posts ook zijn, ze blijken niet genoeg om Sylwia gelukkig te maken. Ze blijft sterk in haar eigen missie en visie geloven, maar voor de buitenstaanders blijft haar werk maar een vage bedoeling. De film krijgt een verrassende wending als ze herkenning vindt in de persoon van wie ze denkt dat hij haar nog het meest van iedereen haat. De man die ze ervan verdenkt dat hij haar wil kwetsen en vernederen, blijkt op zijn manier in hetzelfde eenzame schuitje te zitten. Beiden voelen zich zo alleen, verwijderd van de echte wereld, en zoeken een oplossing voor dit probleem op een verkeerde manier. Is het hen dat te verwijten? Waarschijnlijk niet.
Von Horns film ziet eruit als het perfecte plaatje dat je via sociale media met je volgers wilt delen: jaloersmakend mooi en perfect gestyled. Over ieder shot is nagedacht. Ieder attribuut en personage is op de juiste plek gepositioneerd en belicht. De camera volgt Sylwia overal waar ze naartoe gaat, zoals haar volgers haar leven op de voet volgen. Sweat is kleurrijk, wat de serieuze inhoud verbloemt. Het is dat de film te lang is, anders was het een perfecte post geweest.
