Een plot kan ten onder gaan aan te veel uitleg of achtergrondinfo. Vooral in het postapocalyptische of dystopische genre kun je prima jarenlang doorgaan zonder ook maar iets uit te leggen. Dat bewijzen televisieseries wel. Na tien seizoenen The Walking Dead is nog steeds niet duidelijk hoe de zombiepandemie heeft kunnen ontstaan. En in The Handmaid's Tale wordt slechts lichtjes aangestipt hoe de Verenigde Staten in handen heeft kunnen vallen van een club terreurchristenen die de hele samenleving en vooral de vrouwelijke helft ervan weet te onderdrukken.
Bij speelfilms is de gelegenheid om achtergronden uit te leggen door de geringere speelduur minder aanwezig, maar als die behoefte dan tóch vervuld moet worden dan biedt een sequel of prequel uitkomst. Met als gevolg dat spanning en mysterie vaak aan kracht inboeten. John Krasinski was helemaal niet van plan om zich tegen een vervolg op zijn derde speelfilm als regisseur aan te bemoeien. Krasinski's psychologische en sociale horrordebuut was nou juist zo krachtig vanwege de eenvoud waarbij zo min mogelijk geluid maken het devies was. De oorspronkelijke scriptschrijvers van A Quiet Place, die jaren met het idee hebben moeten leuren, hadden daarom ook weinig trek in een hele franchise.
Het kan verkeren. Krasinksi ging toch overstag, nam plaats op de regiestoel én schreef zelfs het scenario. Hij werd eveneens omgepraat om in de epiloog, die een beetje meer duiding geeft over de (her)komst van stekenblinde maar zeer geluidsgevoelige en vooral moordzuchtige monsters, voor de camera te verschijnen. Een meteoor verschijnt tijdens een potje honkbal boven het stadje van Krasinksi en zijn vrouw (in het echte leven en in de film) Emily Blunt. Zijn gezin, onder wie de dove Regan, moet rennen voor hun leven terwijl het plaatsje in een bloedbad verandert. Toch wat meer uitleg, maar sceptischer word je van de premisse dat een tweede A Quiet Place groter en meer moet zijn. Daar hebben namelijk wel meer vervolgfilms een handje van.
Na deze terugblik zijn we weer bij het moment waarop de eerste film ophield. Blunts Evelyn struint het verlaten Amerikaanse New England af op zoek naar overlevingsmiddelen en -tactieken. We hebben drie jaar geleden ook nog eens kunnen zien dat Evelyn van een vierde kind moest bevallen. Niet echt handig als je je koest moet houden. De baby wordt dan ook regelmatig met een zuurstofmasker op in een geluidsdichte kist opgesloten. In hun missie om uit de klauwen van de monsters te blijven stuiten ze op een oude bekende.
Of je nu enorm woke bent of daar juist wars van bent, het is beslist een zwaktebod dat Evelyn en haar kroost kennelijk een man nodig hebben om ze te beschermen. Goed, de komst van Cilian Murphy's personage Emmett biedt gelegenheid om de groep grotendeels op te splitsen en zo de spanning te verdelen, maar het doet wel enigszins afbreuk aan de kracht van een heldhaftige vrouw die vecht voor haar gezin. De sterkste momenten doen zich voor als Evelyn of haar dochter er helemaal alleen voor staan. Want in zijn missie om de focus op dochter Regan te vestigen slaagt Krasinski ruimschoots. De dove actrice Millicent Simmonds maakt ook in dit vervolg grote indruk en zou zo een hele film kunnen dragen.
Het valt de makers te prijzen dat ze niet nogmaals uit hetzelfde vaatje willen tappen, maar de contrasten met het vorige deel vallen niet te ontkennen. Juist de momenten van stilte waarbij bij wijze van spreken elk krakend takje fataal kan zijn blijkt nog steeds uitermate effectief en zenuwslopend. Dat deze tactiek nog steeds werkt blijkt wel uit de stille scènes net na de opening. Maar waar de personages de stilte omarmen, lijkt Krasinksi er bang voor te zijn geworden. Niet alleen is de soundtrack meer gevuld met muziek en onheilspellend gebrom vergeleken met de voorganger, het grotere budget heeft zich ook vertaald in grootser opgezette scènes, veel meer monsters vol in beeld en legio achtervolgingsscènes.
Het gevolg is een - zeker voor het genre - nog steeds heel goede horrorfilm, maar de menselijke psyche en de kracht van suggestie hebben het moeten ontgelden. Het valt Krasinski te prijzen dat hij zijn kunstje niet nog een keer klakkeloos herhaalt, maar het gevolg is wel dat The Quiet Place Part II door de explicietere en ruwere toon zich minder onderscheidt van de mainstream monsterfilm. Door de pandemie heeft dit vervolg ruim een jaar op de planken gelegen. Emily Blunt heeft zich al laten ontvallen dat haar echtgenoot zit te broeden op een derde deel.
