Regie: Adewale Akinnuye-Agbaje | Scenario: Adewale Akinnuye-Agbaje | Cast: Zephan Hanson Amissah (jonge Enitan), Damson Idris (Enitan), Kate Beckinsale (Ingrid Carpenter), Gugu Mbatha-Raw (Ms. Dapo), e.a.| Speelduur: 111 minuten | Jaar: 2018

In de jaren zestig en zeventig ontstaat in Engeland een nieuwe adoptiepraktijk. Nigeriaanse ouders bieden hun kinderen ter adoptie aan, desnoods via een advertentie, in de hoop dat witte Britse gezinnen goed voor hun kinderen zorgen. Zodat ze kwalitatief goede educatie krijgen en later een goed betaalde baan vinden. 'Farming' wordt dit genoemd. In zijn gelijknamige debuutfilm vertelt regisseur Adewale Akinnuye-Agbaje het verhaal van een Nigeriaans jongetje dat door een wit Brits gezin wordt grootgebracht. Het verhaal is gebaseerd op ervaringen uit zijn eigen jeugd.

Terwijl 'keep Britain white'-demonstranten in Engeland de straat op gaan om te laten zien dat de zwarte medemens niet welkom is in hun land, wordt de pas zes maanden oude Enitan aan zijn adoptieouders overgedragen. Ingrid Carpenter lijkt een keurige jonge vrouw met een groot moederhart. In goed vertrouwen en met veel verdriet laten Enitans ouders hun zoon achter, in de hoop dat hij hier in Engeland een goede opleiding kan volgen. Wanneer de film een paar jaar verder in de tijd springt, is van het keurig nette gezin weinig over. Ingrid heeft inmiddels meerdere Nigeriaanse kinderen in huis gehaald, maar in plaats van ze liefdevol te verzorgen mishandelt ze hen met haar discriminerende uitspraken. Enitan heeft zich stil achter de bank verstopt.

Voordat Farming weer een sprong in de tijd maakt, naar Enitan in zijn tienerjaren, vindt de meest hartverscheurende scène van de film plaats. Enitan, die inmiddels getraumatiseerd is geraakt door een enorme cultuurclash en agressieve uitspattingen vertoont, wordt door zijn witte leeftijdsgenootjes gepest vanwege zijn huidskleur. Dat doet hem besluiten dat hij wit wil zijn. Hij schrobt zijn huid met zeep en wanneer dat niet het gewenste effect oplevert, smeert hij zijn handen en gezicht in met talkpoeder. En zo gaat hij naar school, met een angstige blik in zijn grote ogen. De acteerprestaties van de debuterende kindacteur Zaphan Hanson Amissah zijn fenomenaal.

De overgang van het kleine angstige jongetje naar de tiener die zich in een angstaanjagende identiteitscrisis bevindt, wordt begeleid door rockmuziek. Die benadrukt zowel de verwarrende staat als het milieu waarin Enitan terechtkomt. Enitan raakt vervreemd van zichzelf als hij in de greep van de Tilbury Skins raakt, een groep skinheads. De vrolijke deuntjes die klinken wanneer Enitan fysiek mishandeld wordt, contrasteren met de afgrijselijke beelden. Terwijl de witte skinheads de grootste lol hebben in het slaan, schoppen en discrimineren van deze jongen, verliest Enitan steeds meer van zichzelf. De muziek - waarvan veel door de regisseur zelf geproduceerd - versterkt het rauwe karakter van de film. Net als zijn jongere zelf blijft Enitan een zwijgzaam personage dat genoeg te zeggen heeft maar geen idee heeft hoe hij zich moet uiten.

Met Farming schetst Akinnuye-Agbaje een beeld van een specifieke vorm van adoptie binnen een tijdsgeest die daar totaal niet op zat te wachten. Het laat zien welke negatieve gevolgen dat op een kind kan hebben. Was dit de toekomst die de ouders van Enitan voor hun zoon voor ogen hadden? Waarschijnlijk niet, net zoals vele Nigeriaanse ouders die met de beste bedoelingen hun kind afstonden dat niet hadden.

Farming is te zien bij Picl.