Regie: Romas Zabarauskas | Scenario: Romas Zabarauskas | Cast: Eimutis Kvosciauskas (Marius), Dogac Yildiz (Ali), Darya Ekamasova (Darya), Aiste Dirziute (Emilija), Denisas Kolomyckis (Lukas), Danilas Pavilionis (Pranas), Naglis Bierancas (Linas), Simonas Mozura (Aurimas), Neringa Bulotaite (Mama), Sonata Visockaite (Teta), e.a. | Speelduur: 97 minuten | Jaar: 2020

Marius houdt zichzelf en anderen graag voor dat hij een traditionele inborst heeft en een langdurige relatie wil. Intussen deelt hij graag het bed met de ene man na de andere, en iedereen weet het. Hij is een bedrijfsadvocaat in Litouwen, niet bepaald het meest homovriendelijke land. Vlak voordat hij te horen krijgt dat zijn vader overleden is, ontmoet hij via een webcamsite een Syrische vluchteling die in Belgrado verblijft. Het klikt. Maar als Marius hem in Servië opzoekt, beginnen steeds meer onderdelen van zijn leven te ontrafelen.

Als Marius wordt gevraagd om rechtszaken op zich te nemen die buiten zijn expertise vallen, voelt hij zich niet langer gevleid, maar nutteloos. Betekenisloze seks geeft ook niet meer het plezier van voorheen. Als blijkt dat Ali hoopt op hulp om naar Duitsland verder te gaan, kan de advocaat niet meer zo makkelijk wegkijken. Gaan de gevoelens voor deze vluchteling dieper dan hij gewend was? De eerste helft van The Laywer legt vooral een midlifecrisis bloot, in de tweede helft bloeit een romance op.

Door twee personages te pakken die elkaar ontmoeten in een vreemde stad kun je een vergelijking trekken met een film zoals Lost in Translation. De romantische liefde ligt er nu wel wat dikker bovenop en er staat veel meer op het spel. De hoofdpersonen zijn in grote mate ontwricht uit hun eigen leven en hebben keuzes gemaakt die niet hebben opgeleverd waar ze op hoopten.

Maar er is ook een golflengteverschil tussen onze twee hoofdpersonen. Zo doet Marius pogingen om Ali te helpen als LHBTQ-vluchteling. Hij vertelt hem: "Ali, als advocaat moet ik je vertellen: we moeten je aanvraag minder politiek maken. We moeten ons concentreren op discriminatie en mensenrechten." Ali kan daarentegen in zijn vluchtelingenkamp prima verbergen dat hij zich behalve tot vrouwen ook tot mannen aangetrokken voelt. Hij kan simpelweg niet terug naar Syrië zolang Assad aan de macht zit, en in Berlijn zijn al bekenden van hem gevestigd. De LHBTQ-dimensie is er simpelweg niet op de manier die Marius verwacht en een beetje nodig heeft.

Dit soort spanningsvelden maken de film erg boeiend en de genegenheid tussen Marius en Ali is goed vormgegeven. Maar er zit ook een gemaakt toontje in het acteerwerk, dat vooral kunstmatig aanvoelt wanneer het gewichtig wordt. Of het personages uit de gayscene van Litouwen zijn, Syriërs of Servische medewerkers van de VN, de dialoog bevat continu een laagje van sluimerende ironie. Dat het zo consequent gebeurt, maakt het tot een stilistische keuze, maar dat werpt niet over de hele filmlengte zijn vruchten af.

Toch behandelt The Lawyer intrigerende thema's, zowel op het persoonlijke als op het maatschappelijke vlak. We krijgen ook personages voorgeschoteld met oprecht aanvoelende tekortkomingen, waardoor ze meer gaan leven dan door de manier waarop ze hun dialogen brengen. The Lawyer is niet middelmatig, maar ook niet helemaal geslaagd. Het is een vreemde eend in de bijt, en daardoor meer interessant dan goed.

The Lawyer is te zien bij Picl.