Regie: Jan Belcl | Scenario: Jan Belcl | Cast: Julia Wieniawa-Narkiewicz (Anastazja), Adam Turczyk (Jordan), Nikodem Rozbicki (Pawel), Monika Krzywkowska (Gloria), Szymon Roszak (Robert), Michal Sikorski (Rafal), Adam Bobik (Pizza Boy), Mateusz Wieclawek (Filip), Yassine Fadel (Jacques) Katarzyna Chojnacka (Angelika), Kamil Piotrowski (Marek) e.a. | Speelduur: 96 minuten | Jaar: 2020

Dit nieuwjaarsfeestje is op zijn zachtst gezegd uit de hand gelopen. Op 1 januari treft de Poolse politie een huis dat bezaaid ligt met lijken. Er zijn kogelgaten, sporen van fysiek geweld, een bijl die nog in een deur steekt en iemand die is opgehangen aan kerstlichtjes. Een meisje wordt op een brancard naar buiten gedragen en zegt: "Al mijn vrienden zijn dood!" Hoe al deze feestgangers om het leven zijn gekomen? Dat zien we in de rest van deze gitzwarte twintigerskomedie.

We draaien de tijd terug naar het begin van het feestje, wanneer alles nog in orde is, en ontmoeten de bonte verzameling mensen die hier samen zijn. Onder anderen een Franse mormoon, een bevroren pizzabezorger die drugsvoorschriften opdist, een tweetal nerds op versiertocht en een cougar met haar veel te jonge scharrel. En er is een braaf jongetje dat een aanzoek wil doen aan zijn vriendin, die hij nog nooit een orgasme heeft weten te bezorgen. De verzamelde interacties op het feestje vormen een kettingreactie. Dit is een soort menselijke Rube Goldbergmachine, waar dominootjes omvallen tot iedereen dood is.

Even lijkt All My Friends Are Dead het zoveelste nostalgiefeestje te worden. Al vanaf het begin zijn er allerlei verwijzingen naar Amerikaanse popcultuur, waaronder begincredits in het Stephen King-lettertype dat door Stranger Things populair is gemaakt, en Jay and Silent Bob worden genoemd. Maar gelukkig drogen de verwijzingen na twintig minuten zo goed als op, en krijgt de film een eigen smoel. Iedereen wordt op sympathieke wijze belachelijk gemaakt. Dit is zo'n vriendengroep waar iedereen elkaar te goed kent. Zeer geschikt voor een macabere wending dus.

Regisseur Jan Belcl maakt effectief duidelijk dat dit vooral bedoeld is als pretentieloze pret. En dus, als je er niks mee kunt, is het vooral omdat je niet het gevoel voor humor van de filmmaker deelt. En dat is prima. Als je wel aan boord bent, staat All My Friends Are Dead garant voor genoeg brute lolmomenten. Het is eigenlijk vooral jammer dat Netflix deze film tijdens een strengere lockdown uitbrengt, want het is denkbaar dat-ie het beste werkt als je 'm ook met vrienden bekijkt. Zodat er om de haverklap een golf van lach door de huiskamer kan bulderen.

In een film die zo dik aangezet is, zoek je niet keihard naar geloofwaardigheid. Maar toch zijn er momenten dat die iets te hard op de proef wordt gesteld. Het voelt bijvoorbeeld een beetje vreemd dat de zweefteef uit het gezelschap degene is die bij het zien van een pistool zin krijgt om ermee rond te gaan schieten. En ook de timing voelt vreemd. Er gebeurt veel tegelijk, en de scènes lijken elkaar meer op te volgen dan parallel te lopen. Het duurt daardoor ongeloofwaardig lang voordat een boos vriendje eindelijk een trap af stormt. En ook is een pizzabezorger te lang bezig met bloedvlekken van een pak geldbriefjes wassen. Het haalt je ietsjes uit de film.

Maar het blijft een fijne lachfilm met bloed en borsten. En met een strakke, bijna Amerikaans aandoende vormgeving zou je het verkapte compliment kunnen geven dat deze film on-Pools overkomt. All My Friends Are Dead kan zomaar eens een succesvolle open sollicitatie aan het adres van horrorproducent Jason Blum zijn.

All My Friends Are Dead is te zien bij Netflix.