Een welgestelde familie in een klein Amerikaans stadje krijgt te maken met een aantal vreemde gebeurtenissen in hun grote huis. Voorwerpen verdwijnen, televisies en platenspelers gaan op mysterieuze wijze aan en een reparateur zegt binnengelaten te zijn door een niet-bestaande dochter van de familie. Ondertussen verstoort de mysterieuze verdwijning van een tienjarig jongetje de rust in de hele gemeenschap.
Er is nogal wat onderhuidse spanning aanwezig in I See You. De ontvoering van het jongetje haalt trauma's naar boven van eerdere kidnapincidenten in de omgeving. Het huwelijk van Greg en Jackie valt ondertussen uit elkaar, terwijl zoon Connor flink aan het puberen is en zich flink verzet tegen met name zijn moeder. De onrust wordt nog verder versterkt door een kracht in het huis die het op hen gemunt lijkt te hebben.
Het script zit bijzonder goed in elkaar. De eerste helft houdt zich bezig met de geteisterde familie, de tweede helft met een reconstructie van waar deze krachten vandaan komen. Met de nodige slimme plotwendingen komt alles uiteindelijk samen in een finale die van tevoren niet te voorspellen is. Ondanks een aantal bekende horrorpatronen, biedt de film een frisse kijk op het genre. Het solide script wordt echter meerdere keren verstoord door een aantal klungelige en onrealistische dialogen die de vaart er flink uit halen.
Het camerawerk is van de bovenste plank. In de openingsshot is er een fantastische 'long take' die zich vanuit de lucht verplaatst naar het jongetje dat ontvoerd wordt. De camera draagt met zijn langzame sluipende bewegingen bij aan een fantastische enge sfeer. Of de film zich nou in het bos of het huis afspeelt, de geweldige cinematografie zorgt voor een extra unheimisch gevoel.
Dit extra beetje spanning is wel nodig, want de sets zelf zijn een beetje uitgekauwd. Hoe vaak hebben we wel niet een spookhuis gezien dat er min of meer zo uitzag? Hinderlijker is de overdreven aanwezige soundtrack die in plaats van de spanning vergroot alleen maar afleidt en zelfs behoorlijk op de zenuwen begint te werken. De acteurs komen ook niet al te best uit de verf. Vooral de bijna onherkenbare Oscarwinnares Helen Hunt lijkt zich niet altijd raad te weten met deze film. Ondanks deze gebreken is I See You vanwege zijn melancholische sfeer en het totaal onvoorspelbare plot zeker de moeite waard. Het gebeurt namelijk niet vaak dat genreclichés op zo'n kundige wijze worden doorbroken.
