Regie: Alejandro Montiel | Scenario: Alejandro Montiel | Cast: Luisana Lopilato (Manuela 'Pipa' Pelari), Joaquin Furriel (Francisco Juanez), e.a. | Speelduur: 116 minuten | Jaar: 2020

La Corazonada is een prequel op de Argentijnse misdaadfilm Perdida uit 2018. We krijgen dus te zien hoe de blonde rechercheur Manuela Pelari - zeg maar Pipa - haar eerste stapjes zet in de ruige wereld van het politiekorps. Ze kan meteen aan de slag met een dubbele moordzaak in deze gecomprimeerde thriller, die zowat uit zijn voegen barst van de plotlijntjes.

Pipa staat onder auspiciën van mentor Francisco Juanez, een mannetjesputter zoals je die wel vaker tegenkomt in B-films: golvend haar, achtdagenbaardje, rauwe stem, de pistolenholster losjes om het bovenlijf - zo iemand die ervan geniet om tijdens een verhoor tienermeisjes te intimideren met een schokkend verhaal. Hier heeft dat echter wel een duidelijke functie. Het is namelijk de bedoeling dat je aan de intenties van deze politieman gaat twijfelen. Is hij de held? Of misschien toch de schurk?

Pipa en Juanez onderzoeken de moord op een twintigjarig meisje, dat met messteken om het leven is gebracht en wier levenloze lichaam wordt aangetroffen op het bed in de slaapkamer. Tegelijkertijd komt ook nog iets heel anders aan het licht. Juanez' naam belandt hoog op het verdachtenlijstje van zijn werkgever, nadat een puberjongen onder vreemde omstandigheden wordt doodgereden op een openbare weg naast een basketbalveldje.

Twee misdaadzaken, die niets met elkaar te maken hebben, lopen dus dwars door elkaar heen en dienen slechts één doel: verwarring zaaien. Het is allemaal wat te veel van het goede. Alejandro Montiel (de scenarist-regisseur van Perdida) schreef een script dat aanvoelt als een kille constructie in plaats van een levendig misdaadverhaal. Hij maakt alle personages ondergeschikt aan het plot en schuift ze naar believen heen en weer - als pionnen op een schaakbord. Op die manier worden zo'n beetje alle plotwendingen een schot voor open doel, want ze zijn zo bezopen en vergezocht dat waarschijnlijk niet veel kijkers ze zullen zien aankomen.

Het resultaat is een film die zelden het matige niveau van een 'telenovela' (een tv-genre dat enorm populair is in Zuid-Amerikaanse landen) weet te ontstijgen. Dialogen zijn uitleggerig, de personages maken nul komma nul ontwikkeling door, de cinematografie is ongeïnspireerd en de actie blijft beperkt tot een laffe shoot-out in de slotakte. Niets ten nadele van de acteurs Luisana Lopilato en Joaquin Furriel - die dreunen braaf hun teksten op terwijl de camera draait, maar verder krijgen ze eigenlijk niet zoveel ruimte om hun talenten te etaleren. Een gemiste kans, deze eerste Netflix Original van Argentijnse bodem.


La Corazonada is te zien op Netflix.