Regie: Sam Hargrave | Scenario: Joe Russo | Cast: Chris Hemsworth (Tyler Rake), Rudhraksh Jaiswal (Ovi Mahajan), Shivam Vichare (Sachin), Piyush Khati (Arjun), Randeep Hooda (Saju), e.a.| Speelduur: 116 minuten | Jaar: 2020

Er schuilt een vreemde paradox in de rollen die Chris Hemsworth speelt. De Australische acteur staat bij het grote publiek vooral bekend om zijn vertolking van Thor in de Marvel-films en wist van deze goddelijke verschijning een uiterst amicale en goedlachse figuur te maken. Wanneer hij echter mensen van vlees en bloed speelt, krijgen deze vaak op ongemakkelijke wijze een soort goddelijke status toegedicht. Oftewel: zijn Thor is menselijker dan de mensen die hij speelt. Dit zit hem vooral in de bloedserieuze toon waarvan films als Blackhat, In the Heart of the Sea en 12 Strong zich bedienen, waardoor er nauwelijks een lachje vanaf kan. Niet dat elke film de luchtige toon van de Marvel-films behoeft, maar Hemsworth is ronduit saai wanneer hij een stugge rouwdouwer speelt en zijn charme thuis moet laten. Extraction doet bijzonder weinig om dat te ontkrachten.

Eigenlijk weet je al hoe laat het is wanneer Hemsworths personage bij zijn introductie (of nou ja, tweede introductie, want de film bevat een onnodige proloog) even doodleuk van een klif wandelt om dertig meter lager in het water te plonzen, zodat hij op de bodem van een meer even lekker tot zichzelf kan komen. Zijn we al onder de indruk, jongens? Deze Tyler Rake is gespecialiseerd in het oplossen van ontvoeringen. Zo'n baan waarvoor de opdrachtgever hem met een helikopter in zijn afgelegen huis komt opzoeken, om vervolgens slechts een paar woorden te wisselen en nauwelijks details te verstrekken over de missie. Waarom dan niet gewoon een telefoontje plegen? Het antwoord is waarschijnlijk niet eloquenter dan: "Ja, maar... helikopter!"

Maar oké, in een film mag je soms best even onnodig uitpakken. De jarentachtigklassieker Commando heeft immers een vergelijkbaar begin. Maar dat is dan ook een heerlijk stupide actiefilm die constant strooit met oneliners en krankzinnige actie, waardoor niemand dit Schwarzenegger-vehikel onnodig serieus zal nemen. Hoe anders is dat bij Extraction, dat constant voor de meest bloedserieuze toon gaat. En goed, ook dat mag soms ook best, maar daarmee verplicht je je er wel toe een enigszins genuanceerd verhaal te vertellen. En dat gebeurt absoluut niet. Elk punt waarop Extraction enigszins in de buurt van een verhaal komt, wordt snel in de actiefilmmodus geschakeld, met als argument "Ja, maar... vechtpartij!", "Ja, maar... achtervolging!" en "Ja, maar... schietpartij!"

Sommige van deze actiescènes zijn overigens lang niet onaardig. Een lange achtervolging die ogenschijnlijk uit één take bestaat doet qua effectiviteit nauwelijks onder voor vergelijkbaar werk in 1917 of Hardcore Henry. Maar daarmee is de film direct over zijn hoogtepunt heen en resteert slechts een stel lange schietpartijen, die na verloop van tijd uiterst vermoeiend worden. Helaas hebben de personages in dit slotstuk ook weinig meer tegen elkaar te zeggen. De zeldzame keer dat ze hun mond openen, komt er enkel iets uit dat betrekking heeft op wat er op dat moment om hen heen gebeurt ("Let's go!", "Stay low!", "Run!"), terwijl je juist in deze fase met een "Earn this" of een "Don't be what they made you" de materie kunt verheffen naar iets meer dan de zoveelste actiefilm.

Het lijkt misschien ietwat onredelijk om van debuterend regisseur Sam Hargrave een film met een verhaal te verwachten. De man heeft een achtergrond als stuntman en stuntcoördinator, dus hoeft niemand verrast te zijn dat bij hem plot en personages ondergeschikt zijn aan actie. Hargrave aspireert overduidelijk niet de volgende Martin Scorsese of Wes Anderson te worden, maar lijkt eerder in de voetsporen te willen treden van Chad Stahelski, die na een vergelijkbare stuntcarrière de overstap naar regisseur maakte met de John Wick-films. Maar waar die gesitueerd zijn in een stevig gefictionaliseerde wereld, speelt Extraction zich af in een echt derdewereldland, alwaar onze blonde hoofdpersoon massaal lokale autoriteiten en straatbendeleden overhoop mag knallen. Toch een beetje alsof je John Wick loslaat in de favela's van City of God. Beide films zijn goed op hun eigen manier, maar gooi ze bij elkaar en je krijgt een cocktail met een vieze nasmaak.

Toch kan een dusdanig lompe actiefilm nog best worden gered met een charmante hoofdrolspeler. Maar helaas zet Hemsworth op de meest ongeïnspireerde wijze de standaard stoere huurling met een verplicht trauma neer, die elk probleem kan oplossen door de trekker over te halen. Het is een rol die je verwacht van Mark Wahlberg, ware het niet dat hij in All the Money in the World al een ontvoeringsoplosser speelde die juist een vrij normale vent was die voor zijn werk genoeg had aan een telefoon. Op een zeker moment duiken Rake en zijn beschermeling onder bij een collega die gespeeld wordt door David Harbour, die kortstondig wat leven in de brouwerij brengt. Zijn aanwezigheid prikkelt de geest: hoe zou deze film eruit hebben wanneer niet Hemsworth maar hij de hoofdrol had gehad? Sowieso heel wat interessanter. Maar ja, dat zal qua marketing wel te lastig zijn bevonden.

Extraction is te zien bij Netflix.