We konden er natuurlijk op wachten. Na het grote succes van Get Out zat het erin dat er meer schoonfamiliehorror zou volgen. Ready or Not is ongeveer wat je krijgt als je de laatste tien minuten van Get Out oprekt tot speelfilmlengte en de zwarte man met blanke schoonfamilie verandert in een jonge vrouw van eenvoudige komaf die trouwt met iemand uit een steenrijke familie. Verwacht daarmee niet dat deze film zich kan meten met zijn grote voorbeeld, want Ready or Not is absoluut niet van dat kaliber. Maar gelukkig wordt dat ook niet gepretendeerd. Hier dus geen scherpe satire tussen de pure horror, maar slechts een lekker lompe film die zijn idiote premisse uitwerkt met veel goedkope schrikmomenten.
Ready or Not speelt zich volledig af op en rond het landgoed van een vermogende familie die zijn fortuin voor een groot deel dankt aan de productie van gezelschapsspellen. Dat zal de jonge Grace weten ook, want zodra ze met haar kersverse echtgenoot Alex aan de huwelijksnacht wil beginnen, komt een nogal bijzondere traditie tussenbeide. Deze schrijft voor dat iemand die zich introuwt bij deze familie op de huwelijksnacht met de overige familieleden een willekeurig gekozen spel moet spelen. In het geval van Grace blijkt dat verstoppertje. Van tevoren wordt haar verteld dat meedoen belangrijker is dan winnen, maar bij dit spel blijkt verliezen ook niet echt een optie. Er wordt namelijk een nogal volwassen variant gespeeld: Grace moet zich als enige verstoppen, waarna de volledige schoonfamilie haar probeert te vinden... en af te maken.
Een verklaring voor deze bloeddorst ligt in de overtuiging van de familieleden dat ze zijn vervloekt en zullen sterven als ze hun prooi niet voor zonsopgang te pakken krijgen. Tja, alsof die initiële premisse nog niet bizar genoeg was... Maar ergens kan de film moeilijk worden afgerekend op dit volslagen idiote uitgangspunt, omdat het in zijn banaliteit zo heerlijk eenvoudig is. Het is als een pornofilm waarin de pizzabezorger niet contant kan worden betaald voor zijn diensten en er dus maar iets anders moet worden bedacht: natuurlijk valt dit niet serieus te nemen, maar waarom zou je dat willen? De film pretendeert geen moment hoge kunst te zijn, dus laten we dat er ook niet van proberen te maken.
Oké, heel even dan. Grace begint de nacht in een stralend witte bruidsjurk, maar het duurt niet lang voordat deze gescheurd raakt en onder het bloed komt te zitten. Nu zou je op die van scheuren en bloedspatten vergeven bruidsjurk de metafoor kunnen projecteren dat een huwelijk nooit zo maagdelijk wit blijft als de trouwdag lijkt te suggereren. Maar laten we eerlijk zijn: waarschijnlijk hebben de makers lang niet zo diep over de materie nagedacht. Ready or Not moet het immers niet hebben van thema's of symboliek, maar vooral van smeuïge taferelen. Wat dat betreft kan die bruidsjurk beter worden vergeleken met het hemd van John McClaine in Die Hard: fysiek bewijs van de extreme situaties die de hoofdpersoon moet doorstaan.
Als we die vergelijking doortrekken, moet worden geconcludeerd dat Ready or Not zijn premisse lang niet zo goed uitwerkt als Die Hard. Er zijn weliswaar wat spannende momenten, zoals wanneer Grace zo stil mogelijk een jachtgeweer probeert te laden, maar haar verstopkunsten beperken zich tot een beetje verschuilen en net uit het zicht blijven. Wat vooral ontbreekt, is de pure lol die je van een dergelijk absurd tafereel zou mogen verwachten. Er lijkt te worden aangestuurd op een fijn kat-en-muisspel waarin Grace met de nodige moeite haar opponenten uitschakelt, maar dat valt nogal tegen. Ze krijgt genoeg tegenstand te verduren, maar effectief terugvechten doet ze maar zelden. Zelfs gelegenheden om iemand een wapen afhandig te maken blijven onbenut. Zul je altijd zien: heb je eindelijk een film die zich ervan bewust is dat de kracht van Die Hard school in de kwetsbare actieheld, vergeet men zowaar de actieheld...
