Populaire animatiefilms krijgen vaak een eigen speelgoedlijn. Er moet immers grof geld verdiend worden. Nu lijkt de trend ook te bestaan als omgekeerde variant: populaire speelgoedlijnen krijgen steeds vaker hun eigen animatiefilm. In navolging van de succesvolle Lego-films maakten diverse speelgoedfiguurtjes al de overstap naar het grote witte doek - van schattige minipaardjes (My Little Pony: The Movie) tot oerlelijke knuffels (Ugly Dolls). Ook de plastic poppetjes van Playmobil krijgen een eerste bioscoopavontuur. Het resultaat is een anderhalf uur durende reclamespot.
Centraal staat tiener Marla. Sinds de tragische dood van haar ouders is zij belast met de opvoeding van haar kleine broertje Charlie. Vroeger speelden ze samen met Playmobil, maar door de zorg voor het huishouden is Marla gaandeweg het gevoel voor avontuur verloren. Gelukkig is daar een speling van het lot: door een bizar ongeluk veranderen Charlie en Marla in plastic figuurtjes en worden ze getransporteerd naar de kleurrijke wereld van Playmobil.
Aanvankelijk ziet Charlie daar de humor nog wel van in. Hij is getransformeerd in degene die hij altijd al had willen zijn: een stoere Viking met een blonde baard. Lokale krijgers beschouwen hem als een held en hijsen hem op een schild. De problemen beginnen echter als Charlie wordt ontvoerd door een bende piraten en Marla de achtervolging moet inzetten. De reis gaat door verschillende rijken van het Playmobil-universum, wat aanvoelt als een goedkope truc om de kijker op een virtuele toer door de complete speelgoedcatalogus te loodsen.
Want na afloop weet je precies welke Playmobil-figuurtjes er allemaal in de winkel te koop zijn: Romeinen, Vikingen, piraten, feeën, astronauten en surfdudes. Het bonte gezelschap trekt in een moordend tempo voorbij, maar beklijven doen de meeste personages niet. Daarvoor zijn ze te veel schetsmatige ideeën op een tekentafel gebleven. Bovendien zijn veel bijfiguren wel heel opzichtig gemodelleerd naar iconen uit de moderne popcultuur. Zo hoef je niet veel moeite te doen om de kopieën van James Bond en Jabba the Hutt te spotten.
Kortom: dit avontuur is lang niet zo sprankelend als The Lego Movie. Dat komt onder meer door een nogal fletse schurk. Deze Maximus vertoont opvallende gelijkenissen met keizer Nero en wil vooral de ultieme slechterik uithangen. Jammer genoeg heeft zijn duivelse plan niets te maken met de eigenheid van het speelgoed waarover deze film gaat. Ter vergelijking: Lord Business wilde alle blokjes Lego aan elkaar lijmen in zijn streven naar perfectie. Maximus wil de helden van dit verhaal domweg tegen een monster laten vechten in een Romeinse arena.
Playmobil: The Movie bedient zich van een aantal vrolijke liedjes, maar stiekem is de film gebaat bij veel meer zelfspot. Iedereen weet hoe onbeweeglijk de speelgoedpoppetjes zijn en kent de malle kapsels, die als een soort eierdopjes op de hoofdjes kunnen worden vastgeklikt. Daar zit genoeg ruimte voor hilariteit en ongemak, maar de makers grijpen die unieke kans helaas niet aan. Nadat Marla voor de eerste keer in haar nieuwe lichaam op een grasveldje is neergestort, doet ze gewoon een paar rek- en strekoefeningen en - tadaa! - de lijkstijfheid is meteen overwonnen. Die gemakzucht is typerend voor Playmobil: The Movie, een productie die veel te nadrukkelijk zijn commerciële agenda laat doorschemeren.
