Boze tongen reppen dat de McConnaissance voorbij is. Na een reeks sterke rollen (Interstellar, Dallas Buyers Club en HBO-serie True Detective) zou Matthew McConaughey weer in de marge zijn beland, schreven zure critici. En vooruit, zijn laatste rollen baarden weinig opzien. In Harmony Korine's heerlijk anarchistische stonerkomedie The Beach Bum is hij gelukkig weer op dreef.
Moondog is wat men een paradijsvogel noemt. Getooid in Hawaï-shirts en shorts strompelt hij beneveld over de boulevards van Key West. Altijd een goedkope halve liter bier in de hand, zich verslikkend in een eeuwigdurende lachkick. In een grijs verleden maakte hij roem als dichter, maar er is al jaren niks fatsoenlijks meer uit zijn pen gevloeid. Het geld wordt verdiend door zijn rijke vrouw Minnie, die hij af toe opzoekt in haar villa in Miami. Zelf verpoost hij het liefst in zijn eigen strandhuisje.
Moondog is een soort 'The Dude' in het kwadraat met weinig scrupules. Hij neukt alles wat los en vast zit, maar reageert ook uiterst sportief als hij erachter komt dat zijn vrouw het al een poosje met zijn beste vriend Lingerie (geniale bijrol van Snoop Dogg) doet. Zelfs als Minnie op ongelukkige wijze het loodje legt, zit hij niet bij de pakken neer. Tot de notaris hem wijst op een akelige clausule in haar testament: Moondog maakt pas aanspraak op de erfenis als hij weer een succesvolle dichtbundel publiceert. Oeps.
Wie denkt dat Moondog in de derde akte keurig tot inkeer komt, heeft het mis. Vergeet niet dat we ons in het geschifte universum van Harmony Korine begeven, de maker van ontregelende sprookjes als Gummo, Spring Breakers en Mister Lonely. Op zoek naar inspiratie (en een onderkomen) begint Moondog aan een odyssee die hem langs de meest krankzinnige personages voert. Maar leert hij een belangrijke les onderweg? Welnee.
In de verte is The Beach Bum vergelijkbaar met P.T. Andersons Inherent Vice. Beide films draaien om onverbeterlijke stoners die in een zonovergoten stad van de ene debiele situatie naar de volgende zweven. Met als belangrijkste verschil dat hier een poëziebundel geschreven moet worden in plaats van een moord opgelost. De rol is McConaughey, die met zijn hardnekkige zuidelijke tongval altijd al iets nonchalants in zijn spel legt, op het lijf geschreven.
Is The Beach Bum dan alleen maar pretentieloos vermaak? Ja, maar het oogt wel fantastisch. De lens van Benoît Debie (vaste cameraman van Gaspar Noé) vangt de vergezichten van Miami in schitterende, verzadigde kleuren. Net als in Spring Breakers, Korine's vorige samenwerking met Debie, geeft dat de film een poëtische, dromerige kwaliteit.
De film wil 'een ode aan de schoonheid van het leven' zijn, leert de persmap. Dat dit ook in de vorm van een heerlijk banale stonerkomedie kan, is verfrissend. Of je de zaal met hernieuwde levenslust zult verlaten valt te bezien, maar je hebt in ieder geval negentig minuten lang met een grijns van oor tot oor zitten kijken.
