Bloody Marie begint in een bar. Marie Wankelmut doet waar ze goed in is: zich katje lam zuipen. Het is voor haar een avond zoals iedere andere. Eenmaal thuis kijkt ze nog wat naar haar tekentafel, maar er komt niets uit. Geld heeft ze nauwelijks, dat drinkt ze allemaal weg.
Marie Wankelmut maakte ooit een ontzettend populair erotisch stripboek. Sindsdien wacht iedereen met smart op haar nieuwe werk. Maar Marie is ten prooi gevallen aan dezelfde duivel die ook haar moeder in zijn greep hield: de drank. Dat Marie op de Amsterdamse Wallen woont, vlakbij de Moulin Rouge, helpt natuurlijk niet. Op elke straathoek is drank te krijgen. Als Marie op een van die vele dronken avonden naar huis wankelt, zinkt ze dieper dan ooit.
Ze komt haar nieuwe buurman Dragomir tegen en ruilt haar hakken tegen een halve fles drank. Even is dat fijn, maar als Marie de schoenen daarna in zijn raam ziet staan, wil ze ze terug hebben. Maar eenmaal voor dat raam, ziet Marie iets veel interessanters liggen: cash. En dat neemt ze dus mee. Het vormt het begin van een absurd avontuur dat steeds meer uit de hand loopt.
Zoals te verwachten viel, is Dragomir actief voor een gevaarlijke pooier die niet geeft om het leven van de dames die voor hem werken. Hij is het geld kwijt en weet zeker dat een van hen dat gestolen heeft. Een onderbuikgevoel vertelt dat hij ook Marie verdenkt van de diefstal. Het zorgt voor spanningen en uiteindelijk een situatie die compleet ontspoort.
Susanne Wolff doet iets wat maar weinig acteurs en actrices voor elkaar krijgen is: ze is overtuigend dronken. Ze draagt de rol van Marie dan ook met verve, zelfs als de film begint te ontsporen. Minstens driekwart van de film is echt overtuigend, maar dan begint Marie zich ineens te ontpoppen tot een soort actieheldin. Dat past misschien wel bij een film die in zekere zin overeenkomsten vertoont met een stripboek, maar geloofwaardiger wordt het er niet op. Marie is immers neergezet als een alcoholiste, maar die verslaving schuift ze zonder problemen aan de kant als dat nodig is. Het doet afbreuk aan een verder fantastische film die je de destructieve neigingen van de hoofdpersoon meteen doet vergeven.
